豐碩 發表於 2013-1-29 11:40:54

【漢語大詞典●兼】

<P align=center>【漢語大詞典●兼】<p><br>
①[jiānㄐㄧㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古甜切,平添,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古念切,去栝,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.同時具有或涉及幾種事物或若干方面。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“『易』之爲書也,廣大悉備。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有天道焉,有人道焉,有地道焉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兼三材而兩之,故六。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑上』:“宰我、子貢善爲說辭,冉牛、閔子、顔淵善言德行。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔子兼之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『苦寒』詩:“四時各平分,一氣不可兼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陸深『玉堂漫筆』:“漢制以本官任他職者曰兼,常惠以右將軍兼典屬國是也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魏巍『東方』第三部第一章:“大媽找到村長兼代理支部書記李能的門上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.幷吞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
兼幷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公八年』:“孺子長矣,而相吾室,欲兼我也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·河水四』:“皇帝二十六年,初兼天下以爲郡縣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『本朝政要策·屯田』:“故能服狄夷,兼隣國,或定南面之業焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.盡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
竭盡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·解蔽』:“聖人縱其欲,兼其情而制焉者,理矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“兼,猶盡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.全部;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
整個。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·畫策』:“兼天下之衆,莫敢不爲其所好,而辟其所惡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元鄭廷玉『金鳳釵』第一折:“誰想四海之內皆兄弟,兼朝廷中舉枉錯諸直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.兩倍或兩倍以上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“兼丁”、“兼毫”、“兼金”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>俱,同時。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·解蔽』:“萬物可兼知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·五蠹』:“儒以文亂法,俠以武犯禁,而人主兼禮之,此所以亂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『三戒·永某氏之鼠』:“[鼠]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晝累累與人兼行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第五章:“石永公負責草站,兼管簡單的草賬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示程度高。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>頗;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
很。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓偓『秋深閑興』詩:“此心兼笑野雲忙,甘得貧閒味甚長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷四:“聞語紅娘道:‘踏實了地,兼能把戲,你還待要跳龍門,不到得恁的。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示幷列關系。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>和,與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·康王之誥』:“賓稱奉圭兼幣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋文瑩『玉壺淸話』卷七:“金烏兼玉兔,年歲奈君何?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示進層關系。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>而且,幷且。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·閔公二年』:“鄭棄其師,惡其長也,兼不反其衆,則是棄其師也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『飲酒』詩序:“余閑居寡歡,兼比夜已長,偶有名酒,無夕不飲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王明淸『揮麈前錄』卷一:“御寳已足備,兼自艱難以來,華靡之物,一無所用,令彦舟不須投進。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.通“縑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>雙絲的細絹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋文瑩『玉壺淸話』卷二:“俄而開篋,二靑衣舉一箱至庭,則紫袍兼衣也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.通“謙”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『十六經·雌雄節』:“夫雄節者,浧之徒也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
雌節者,兼之徒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●兼】