豐碩 發表於 2013-1-29 10:09:30

【漢語大詞典●眞】

<P align=center>【漢語大詞典●眞】<p><br>
①[zhēnㄓㄣ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』職隣切,平眞,章。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“眞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.未經人爲的東西。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指本原、本性等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“謹守而勿失,是謂反其眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·楊王孫傳』:“欲臝葬,以反吾眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“眞者,自然之道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『勸農』詩:“悠悠上古,厥初生民,傲然自足,抱樸含眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『效陶潛體詩』之十二:“歸來五柳下,還以酒養眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明呂坤『與總河劉晉川論道脈圖』:“無此身則魂離魄散,有此身則魂住魄隨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>乃知無聲無臭之眞,寓於可見可聞之內,不然則虛無寂滅之教矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『陶詩的深度』:“‘眞’,就是自然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.爲道家探究與追求的自然之道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:悟眞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
修眞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.舊時所謂仙人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·匕部』:“眞,僊人變形登天也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『樂府詩集·郊廟歌辭十一·唐太淸宮樂章』:“金奏迎眞,瓊宮展盛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋魏野『尋隱者不遇』詩:“尋眞誤入蓬萊島,香風不動松花老。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明胡應麟『少室山房筆叢·玉壺遐覽二·太眞科』:“三淸之間,各有正位,聖登玉淸,眞登上淸,仙登太淸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸洪昇『長生殿·重圓』:“群眞既集,桂宴宜張。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.眞實。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與假、偽相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:“窈兮冥兮,其中有精,其精甚眞,其中有信。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·仲尼弟子列傳論』:“譽者或過其實,毀者或損其眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『順宗實錄三』:“奏峘(令狐峘)舉前刺史過失,鞫不得眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·小翠』:“其儀采服從與女僞裝無少殊別,王給諫亦誤爲眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『在接見日本朋友時的談話』:“朋友有眞有假,但通過實踐可以看淸誰是眞朋友,誰是假朋友。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.爲佛教觀念,與“妄”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“眞如”、“眞空”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.精誠;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
誠心實意。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·漁父』:“眞者,精誠之至也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文子·精誠』:“夫抱眞效誠者,感動天地,神踰方外。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王讜『唐語林·補遺一』:“祿山豊肥大腹,上嘗問:‘此腹中何物而大?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>祿山尋聲而對:‘腹中但無他物,唯赤心而已。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上以其眞而益親之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.謹愼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“眞獨簡貴”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.正。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與副、邪相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·河間獻王德傳』:“從民得善書,必爲好寫與之,留其眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“眞,正也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>留其正本。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·〈古詩十九首·今日良宴會〉』:“令德唱高言,識曲聽其眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“眞,猶正也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.淸楚;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
眞切。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五代齊己『題畫鷺鷥兼簡孫郞中』詩:“曾向滄江看不眞,却因圖畫見精神。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第二六回:“<寳玉>又問薛蟠道:‘你看眞了是“黃庚”麽?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛蟠道:‘怎麽沒看眞?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世姻緣傳』第四回:“我沒大看眞,不知是四根,不知是六根。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『朝花夕拾·瑣記』:“也許是礦路學堂,已經有些記不眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>實在;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
的確。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·非十二子』:“此眞先君子之言也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『雜說』之四:“嗚呼!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 其眞無馬邪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 其眞不知馬也!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『警世通言·宋小官團圓破氈笠』:“聽子所言,眞忠厚之士也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『寒夜』三十:“夜眞冷啊!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.身。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·山木』:“見利而忘其眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·本經訓』:“神明藏於無形,精神反於至眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“眞,身也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送文暢師北遊』詩:“攣拘屈吾眞,戒轄思遠發。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹考異:“眞,或作身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.畫像;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
容貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐范攄『云溪友議』卷上:“楚材得妻眞及詩範,遽有雋不疑之讓,夫婦隨偕老焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王禹偁『柳贊善寫眞贊序』:“<柳宜>堂有母,思見其面而不得歸,浮圖神秀爲寫其眞,使其弟持還。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.試職期滿后授予的正職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·張敞傳』:“守太原太守,滿歲爲眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·蘇味道傳』:“延載中,以鳳閣舍人檢校侍郞、同鳳閣鸞臺平章事,歲餘爲眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『郡縣論二』:“改知縣爲五品官,正其名曰縣令……其初曰試令,三年,稱職爲眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.漢字書體的一種。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·王彬傳』:“三眞六草,爲天下寳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孫過庭『書譜』:“眞以點畫爲形質,使轉爲情性。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸平步靑『霞外攟屑·里事·徐天池白描錢帖冊子』:“字雜眞行,疏密敧整,不拘繩墨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.『平水韻』一百零六韻之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>屬上平聲第十一部的韻目。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舊時常用作電報代日,代替十二月中任一月的十一日。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中國近代史資料叢刊『辛亥革命·蒙古起義淸方檔案』:“庫獨立,兩營拔回。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>振烈,眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此指1911年10月11日。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有眞祐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見漢應劭『風俗通·佚文·姓氏』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋代眞德秀本姓愼氏,避孝宗諱改爲眞氏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『續通志·氏族四』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●眞】