豐碩 發表於 2013-1-28 18:55:56

【漢語大詞典●六位】

<P align=center>【漢語大詞典●六位】<p><br>
1.即『易』卦之六爻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·乾』:“大明終始,六位時成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“以所居上下言之,故謂之六位也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·說卦』:“分陰分陽,迭用柔剛,故『易』六位而成章。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韓康伯注:“六位,爻所處之位也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·王屮<頭陁寺碑文>』:“談陰陽者,亦硏幾於六位。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐陸龜蒙『幽居賦』:“神交六位,方爲賣卜之人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“六爻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂君、臣、父、子、夫、婦。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·盜蹠』:“五紀六位,將何以爲別乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“六位,君臣父子夫婦也,亦言父母兄弟夫妻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·宋紀上』:“桓玄肆僭,滔天泯夏,拔本塞源,顛蹶六位。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●六位】