豐碩 發表於 2013-1-28 14:07:24

【漢語大詞典●儒】

<P align=center>【漢語大詞典●儒】<p><br>
①[rúㄖㄨˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』人朱切,平虞,日。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.術士。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周、秦、兩漢用以稱某些有專門知識、技藝的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·太宰』:“儒以道得民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“儒,諸侯保氏有藝以教民者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·周官一』:“儒者,其人有伎術者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·司馬相如傳』:“相如以爲列僊之儒居山澤間,形容甚臞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“凡有道術皆爲儒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見章炳麟『原儒』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.孔子創立的學派,儒家。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·公孟』:“儒之道足以喪天下者,四政焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·盡心下』:“逃墨必歸於楊,逃楊必歸於儒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·顯學』:“世之顯學,儒墨也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>儒之所至,孔丘也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指儒家經學。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·匡張孔馬傳贊』:“自孝武興學,公孫弘以儒相。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·詔策』:“武帝崇儒,選言弘奧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·勉學』:“故士大夫子弟皆以博涉爲貴,不肯專儒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.信奉儒家學說的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦泛指讀書人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·儒效』:“用雅儒,則千乘之國安;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
用大儒,則百里之地久。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·五蠹』:“儒以文亂法,俠以武犯禁,而人主兼禮之,此所以亂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·武帝紀』:“上念諸儒及方士言封禪人人殊,不經,難施行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『江漢』詩:“江漢思歸客,乾坤一腐儒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『蔡文姬』第一幕:“他說到你的父親伯喈先生,他是天下名儒,可惜受冤屈而死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.懦弱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·修身』:“勞苦之事,則偸儒轉脫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“偸謂苟避於事,儒亦謂懦弱畏事,皆嬾惰之義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.柔順;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
謙和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·皮部論』:“少陰之陰,名曰樞儒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王冰注:“儒,順也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陶穀『淸異錄·裹頭冰』:“天貺去後,和甄來尉,頗得天貺餘味,加以儒而文。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.見“儒儒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.見“侏儒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有儒光。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●儒】