豐碩 發表於 2013-1-28 14:00:14

【漢語大詞典●僻澁】

<P align=center>【漢語大詞典●僻澁】<p><br>
亦作“僻澀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
冷僻晦澀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五代王定保『唐摭言·海敘不遇』:“<李洞詩>時人但誚其僻澁,而不能貴其奇峭,唯吳子華深知。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳善『捫虱新話』卷六:“樵之文實牽強僻澁,氣象絶不類韓作,而過自稱許。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元夏文彦『圖繪寶鑑·六長』:“麄鹵求筆,一也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>僻澀求才,二也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>細巧求力,三也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>狂怪求理,四也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無墨求染,五也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>平畫求長,六也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸沈德潛『說詩晬語』卷下:“一變爲袁中郞兄弟之詼諧,再變爲鍾伯敬譚友夏之僻澀,三變爲陳仲醇程孟陽之纖佻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄧方『論詩』詩:“願言嗣玉谿,自知乃自憐,流易與僻澁,兩兩俱失焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●僻澁】