豐碩 發表於 2013-1-28 11:58:02

【漢語大詞典●僮】

<P align=center>【漢語大詞典●僮】<p><br>
①[tónɡㄊㄨㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』徒紅切,平東,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.同“童”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指未成年者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·哀公十一年』:“公爲與其嬖僮汪錡乘,皆死皆殯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“僮,本亦作童。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈西京賦〉』:“侲僮程材,上下翩翩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛綜注:“侲之言善,善童,幼子也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐費冠卿『閑居即事』詩:“生計唯將三尺僮,學他賢者隱牆東。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.無知。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“僮昏”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.奴婢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·司馬相如列傳』:“臨邛中多富人,而卓王孫家僮八百人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·衛靑傳』:“季與主家僮衛媼通,生靑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“僮者,婢女之總稱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『祭竇司業文』:“乃令洛陽,歲且四終,惟刑之愼,掌正隸僮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.爲童仆的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如書僮、琴僮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.低賤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“僮婦”、“僮夫”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.見“僮僮”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
僮②[zhuànɡㄓㄨㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“僮族”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●僮】