【漢語大詞典●傹】
<P align=center>【漢語大詞典●傹】<p><br>①[jìnɡㄐㄧㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『集韻』渠映切,去映,群。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.強。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『周禮·春官·鍾師』“凡樂事,以鍾鼓奏九夏”漢鄭玄注:“『繁』『遏』,執傹也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.同“竟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>終。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『荀子·仲尼』:“是以位尊則必危,任重則必廢,擅寵則必辱,可立而待也,可炊而傹也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>王先謙集解引郭慶藩曰:“傹當讀爲‘竟’……炊而傹,猶言終食之間,謂時不久也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸陳康祺『郞潛紀聞』卷十四:“康祺嘗謂通經志古之彦,苟欲以科第自娛,辟如池魚闌豕,取以供客,可立而待,可炊而傹也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]