豐碩 發表於 2013-1-26 23:15:24

【漢語大詞典●傾危】

<P align=center>【漢語大詞典●傾危】<p><br>
1.狡詐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·張儀列傳贊』:“夫張儀之行事甚於蘇秦……要之此兩人眞傾危之士哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·徐有貞傳』:“此議南遷徐珵邪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 爲人傾危,將壞諸生心術。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸劉大櫆『書<戰國策>後』:“下逮七國,詐謀劇而傾危之士起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指險詐的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『石筍行』:“政化錯迕失大體,坐看傾危受厚恩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.傾覆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
傾側危險。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『新書·過秦下』:“借使秦王論上世之事,幷殷周之跡,以御其政,後雖有淫驕之主,猶未有傾危之患也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·於謹傳』:“昔帝室傾危,人圖問鼎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方苞『跋石齋黃公手劄』:“莊烈湣帝嗣位於國勢傾危之日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭振鐸『取火者的逮捕』:“一個嚴重的神國傾危的預警,突現於他的心上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.傾斜欲倒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李澄叟『畫山水訣』:“山高峻無使傾危,水深遠勿教窮涸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●傾危】