【漢語大詞典●傑黠】
<P align=center>【漢語大詞典●傑黠】<p><br>1.凶猛而狡詐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>傑,通“桀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『北史·韓褒傳』:“<襃>乃悉召傑黠少年素爲鄕里患者,置爲主帥,分其地界,有盜發而不獲者,以故縱論。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.聰明,狡猾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐韓愈『詠雪贈張籍』:“水官夸傑黠,木氣怯肧胎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]