豐碩 發表於 2013-1-26 00:51:22

【漢語大詞典●傑立】

<P align=center>【漢語大詞典●傑立】<p><br>
1.卓立;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
傑出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐薛收『驃騎將軍王懷文碑銘』:“故俶儻不羈之才,英奇傑立之士,遑遑重志業,落落建功名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『送率府程錄事還鄕』詩:“程侯晩相遇,與語才傑立。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.聳身而立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『與杜相公書』:“當今內自京師,外至巖野,宿師碩士,傑立相望。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.高聳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·夏侯嘉正傳』:“若今所謂洞庭者,傑立而孤,廓然如無區,其大無徒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『貴溪象山龍虎山諸詩』之一:“傑立數千仞,登頓二十里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●傑立】