豐碩 發表於 2013-1-26 00:24:37

【漢語大詞典●傅】

<P align=center>【漢語大詞典●傅】<p><br>
①[fùㄈㄨˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』方遇切,去遇,非。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.輔佐;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教導。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公二十八年』:“鄭伯傅王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公下』:“有楚大夫於此,欲其子之齊語也,則使齊人傅諸?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 使楚人傅諸?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·趙世家』:“大夫悉爲臣,肥義爲相國,幷傅王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·張良傳』:“子房雖疾,彊臥傅太子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張九齡『論教皇太子狀』:“秦始皇使趙高傅其太子胡亥,因教之以獄,所習者非斬劓人,則夷人之三族也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.師傅,指負輔佐責任的官或負責教導的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公四年』:“公殺其傅杜原款。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·盡心上』:“王子有其母死者,其傅爲之請數月之喪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·周威烈王二十三年』:“君之子無傅,臣進屈侯鮒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>胡三省注:“傅者,傅之以德義,因以爲官名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.附;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
依附。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公十四年』:“皮之不存,毛將安傅?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·酷吏列傳』:“是時上方鄕文學,湯決大獄,欲傅古義,乃請博士弟子治『尙書』、『春秋』補廷尉史,亭疑法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·刑法志』:“廷尉所不能決,謹具爲奏,傅所當比律令以聞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王若虛『詩話』:“茆璞評劉夷叔長短句,謂以少陵之肉傅東坡之骨,亦猶是也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴震『〈考工記圖〉自序』:“圖傅某工之下,俾學士顯白觀之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.誣陷捏造。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·循吏列傳』:“李離曰:‘臣居官爲長,不與吏讓位,受祿爲多,不與下分利。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今過聽殺人,傅其罪下吏,非所聞也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·蕭遘傳』:“田令孜受溥金,劾損,付御史獄,中丞盧渥傅成其罪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·云南土司傳一』:“顯忠益誣其陰事,傅以反狀,撫按會奏,得旨大剿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.附會。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明胡應麟『少室山房筆叢·丹鉛新錄五』:“此文載計氏『唐詩紀事』,其傅會之跡灼然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>因父尉任城,白有詞廳事,遂傅彰明令詩;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
因杜匡山讀書之句,遂傅大匡山……考魏萬、李華、李陽冰傳,傳正諸文,無一合者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『再與劉光漢書』:“此皆以歐語強傅漢文。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.附和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·祝欽明傳』:“時左僕射韋巨源助后掎掣帝,奪政事,即傅欽明議。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>帝果用其言,以皇后爲亞獻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.跟隨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·樊酈滕灌列傳』:“臣故秦民,恐軍不信臣,臣願得大王左右善騎者傅之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>裴駰集解引如淳曰:“傅,猶言隨從者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.安上,加上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·韓信盧綰列傳』:“護軍中尉陳平言上曰:‘胡者全兵,請令彊弩傅兩矢外嚮,徐行出圍。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·韓王信傳』:“請令彊弩傅兩矢外鄕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“每一弩而加兩矢外鄕,以禦敵也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·耿純傳』:“純勒部曲,堅守不動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>選敢死二千人,俱持彊弩,各傅三矢,使銜枚閒行,繞出賊後……遂破之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.塗搽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『〈蟆子〉詩序』:“故囓人成瘡,秋夏不愈,膏楸葉而傅之,則差。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明馬愈『馬氏日抄·番藥』:“又治金瘡膿不出,嚼碎傅瘡止即出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『家』二四:“打開鏡匣,對鏡理了發鬢,傅了一點粉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.迫近;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
靠近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孫臏兵法·十問』:“或傅而佯北,而示之懼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·蘇秦列傳』:“秦之攻韓魏也,無有名山大川之限,稍蠶食之,傅國都而止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·太宗紀』:“太宗從數騎傅其城,舉鞭指麾,若將圍之者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金史·完顏合達傳』:“見夏人數萬餘傅山而陣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·張赫傳』:“是時,倭寇出沒海島中,乘間輒傅岸剽掠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.至,達。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·菀柳』:“有鳥高飛,亦傅於天。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>彼人之心,於何其臻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“傅、臻,皆至也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公三十一年』:“分曹地,自洮以南,東傅於濟,盡曹地也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·項羽本紀』:“君王能自陳以東傅海,盡與韓信;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
睢陽以北至穀城,以與彭越,使各自爲戰,則楚易敗也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“傅,著也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·孝友傳·侯知道』:“知道垢塵積首,率夜半傅墳,踴而哭,鳥獸爲悲號。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·後唐莊宗同光元年』:“若先廣地,東傅於海,然後觀釁而動,可以萬全。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.古時登記其名於冊籍以備服役。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孝景本紀』:“男子二十而得傅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱引荀悅云:“傅,正卒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·高帝紀上』:“漢王屯滎陽,蕭何發關中老弱未傅者悉詣軍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“孟康曰:‘古者二十而傅,三年耕有一年儲,故二十三而後役之。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……師古曰:‘傅,著也,言著名藉,給公家徭役也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.穿著;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
裹住。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“席旃茵,傅旄象。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·田單列傳』:“<田單>令其宗人盡斷其車軸末而傅鉄籠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·外戚傳下·孝成趙皇后』:“昏夜平善,鄕晨,傅絝韤欲起,因失衣,不能言,晝漏上十刻而崩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.通“付”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>付托。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·情欲』:“荊莊王好周遊田獵,馳騁弋射,歡樂無遺,盡傅其境內之勞與諸侯之憂於孫叔敖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
傅②[fūㄈㄨ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』芳無切,平虞,敷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“敷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.分布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·成相』:“禹傅土,平天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·夏本紀』:“禹乃遂與益、后稷奉帝命,命諸侯百姓興人徒以傅土,行山表木。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“『尙書』作‘敷土隨山刊木’……敷,分也,謂令人分布理九州之土地也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.陳述。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“傅納”、“傅奏”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●傅】