【漢語大詞典●偉異】
<P align=center>【漢語大詞典●偉異】<p><br>卓異出眾;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
奇異。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“卿觀過江諸人,經緯江左,軌轍有何偉異?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 後來之彦復何如中原?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋郭彖『睽車志』卷四:“欲持歸中國,爲偉異之觀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸梅曾亮『恥躬堂文集序』:“<彭士望>性豪邁,盡散金帛以交恢奇偉異之士。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]