豐碩 發表於 2013-1-25 21:14:49

【漢語大詞典●停】

<P align=center>【漢語大詞典●停】<p><br>
①[tínɡㄊㄧㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』特丁切,平靑,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“奠”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.停止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·德充符』:“平者,水停之盛也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『三星行』:“箕獨有神靈,無時停簸揚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『長春宮』詩:“夜宿仙人館,晨聞鳳吹停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔厥『新兒女英雄續傳』第二章:“楊英停下來,期待王小龍的回答。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:停辦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
停開。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.停留;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
停歇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·良吏傳·鄧攸』:“攸乃小停,夜中發去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『將進酒』詩:“將進酒,杯莫停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉賓雁『在橋梁工地上』:“我們兩人同時看見河心的上空,有一只老鷹張著翅膀在半空中一動不動地停著。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.停滯;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
滯留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『梁書·武帝紀上』:“可通檢尙書衆曹,東昏時諸諍訟失理及主者淹停不時施行者,精加訊辨,依事議奏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明卓爾堪『秦淮雪中集木公識漁亭送相初之揚州』詩:“北風十日雪,江皋停旅人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.停放。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『歲暮夜長病中燈下聞盧尹夜宴以詩戲之且爲來日張本也』:“當君秉燭銜盃夜,是我停燈服藥時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『神奴兒』第二折:“我與你種著火,停著殘燈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第十七章:“石得富站在陣地邊沿上,指給他們……停牲口的地場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.留居;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
居住。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·侯安都傳』:“尋起復本官,贈其父散騎常侍、金紫光祿大夫,拜其母爲淸遠國太夫人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>母固求停鄕里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『答張徹』詩:“浚郊避兵亂,睢岸連門停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王伯大音釋:“按:停,猶居也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.貯存;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
存留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·造神麴幷酒等』:“此麴得三年停,陳者彌好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐蘇頲『壟上記·惟有一劍』:“王子喬墓在京陵,戰國時人有盜發之者,都無所見,惟有一劍停在穴中,欲進取之,徑飛上天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元鄭庭玉『後庭花』第一折:“若有那拿粗挾細踏狗尾的但風聞,這東西一半兒停將一半兒分。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸兪樾『茶香室叢鈔·愼火停水』:“眞宗發視,無他言,但有‘愼火停水’四字而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.指積聚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『太原王公神道碑銘』:“秩秩而積,涵涵而停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.妥當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“停當”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.調和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“調停”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.均等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌變文集·無常經講經文』:“纔亡三日早安排,送向荒郊看古道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>送迴來,男女鬧,爲分財不停懷懊腦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋沈括『夢溪筆談·象數一』:“凡移五十餘刻,立冬、立春之景方停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陶宗儀『輟耕錄·寫山水訣』:“礬法:春秋膠礬停,夏日膠多礬少,冬天礬多膠少。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.成數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>總數分成幾部分,其中一部分叫一停。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷二:“衆僧三百餘人,比及扣寺門,十停兒死了七八。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元曾瑞『哨遍·思鄕』套曲:“見新人百倍增千倍,問故友十停無九停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第五十回:“三停人馬:一停落後,一停填了溝壑,一停跟隨曹操。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭小川『輝縣好地方』詩:“七停的山嶺丘陵,三停的堿地沙源。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.通“亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>行人停留宿食的處所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“停傳”、“停落”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.通“亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>邊地崗亭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“停障”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.通“亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>撫育。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“停育”、“停毒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>聳立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『商山臨路有孤松往來斫以爲明好事者憐之編竹成援遂其生植感而賦詩』:“孤松停翠蓋,託根臨廣路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.通“亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>正値。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“停午”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●停】