豐碩 發表於 2013-1-25 01:23:40

【漢語大詞典●倪】

<P align=center>【漢語大詞典●倪】<p><br>
①[níㄋㄧˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』五稽切,平齊,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“淣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.幼兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王下』:“反其旄倪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“旄,老人也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
倪,小兒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·玄宗紀下』:“於時垂髫之倪,皆知禮讓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋濂『重塐釋迦文佛臥象碑銘』:“不分耄倪,皆舉手加額,競輸寶泉,以後爲愧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.微始,分際。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·齊物論』:“和之以天倪,因之以曼衍,所以窮年也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“又何以知毫末之足以定至細之倪?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元辛文房『唐才子傳』卷一:“心神遊穹厚之倪,耳目及晏曠之際。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.引申爲區分。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“若物之外,若物之內,惡至而倪貴賤?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 惡至而倪小大?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.端;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
涯際;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
邊際。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·大宗師』:“反覆始終,不知端倪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『非國語·三川震』:“又況天地之無倪,陰陽之無窮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·回鶻傳論』:“肅宗用回紇矣,至略華人,辱太子,笞殺近臣,求索無倪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.引申爲事端、事由。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽珂『桯史·袁孚論事』:“御批放罷,中使持璽封至堂,時陳文正當國,史文惠爲參預,未知其倪,啓封相顧罔測。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.方言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>第一人稱代詞,我,我們。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『海上花列傳』第一回:“倪一淘吃夜飯去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“齯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“倪齒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
倪②[nìㄋㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』硏計切,去霽,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“睨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.側目斜視。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·正世』:“重賦歛竭民財,急使令罷民力。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>財竭則不能無侵奪,力罷則不能無墮倪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石一參今詮:“倪通睨,謂墮落傲睨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·馬蹄』:“夫加之以衡扼,齊之以月題,而馬知介倪闉扼鷙曼詭銜竊轡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“倪,睥睨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『代議然否論』:“旁倪隣國與我爲左右手者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申指邪,傾側。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·序意』:“智不公,則福日衰,災日隆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
以日倪而西望知之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>許維遹集釋引孫詒讓曰:“日倪猶言日衺側。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.見“俾倪”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●倪】