【漢語大詞典●倡佯】
<P align=center>【漢語大詞典●倡佯】<p><br>同“倘佯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.閑遊;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
徘徊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>三國魏郭遐周『贈嵇康』詩之一:“歸我北山阿,自逍遙以倡佯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋曾鞏『寄王介卿』:“始得讀君文,大匠謝刀尺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>周孔日已遠,遺經竄牆壁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>倡佯百怪起,冠裾稔回慝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.引申爲傳播。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>楊篤生『新湖南』卷一:“日耳曼以獨立不羈之民族,服屬於羅馬之宇下,其反撥之力最盛,久而久之,此義遂由日耳曼民族而倡佯於歐洲大陸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.自在縱情貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐張鷟『遊仙窟』:“生前有日但爲樂,死後無春更著人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>祇可倡佯一生意,何須負持百年身?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]