豐碩 發表於 2013-1-23 23:10:30

【漢語大詞典●俊德】

<P align=center>【漢語大詞典●俊德】<p><br>
1.才德傑出的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·堯典』:“克明俊德,以親九族。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“能明俊德之士任用之,以睦高祖玄孫之親。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“鄭玄云,俊德,賢才兼人者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐玄奘『大唐西域記·磔迦國』:“機務餘閑,欲習佛法,令於僧中推一俊德。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>時諸僧徒莫敢應命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.美德。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王充『論衡·程材』:“堯以俊德,致黎民雍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『上襄陽於相公書』:“閣下負超卓之奇材,蓄雄剛之俊德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●俊德】