豐碩 發表於 2013-1-23 22:40:58

【漢語大詞典●侯】

<P align=center>【漢語大詞典●侯】<p><br>
①[hóuㄏㄡˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』戶鉤切,平侯,匣。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“帿”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“矦”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.箭靶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以獸皮或畫上獸形的布爲之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·賓之初筵』:“大侯既抗,弓矢斯張。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“侯,箭靶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·鄕射禮』:“乃張侯下綱,不及地武。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“侯謂所射布也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·吾丘壽王傳』:“『詩』云‘大侯既抗,弓矢斯張。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“侯,所以居的,以皮爲之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>天子射豹侯,諸侯射熊侯,卿大夫射麋侯,士射鹿豕侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北史·宇文貴傳』:“魏文帝在天遊園,以金巵置侯上,令公卿射中者即賜之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『九射格』:“九射之格,其物九,爲一大侯而寓以八侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱『小爾雅·廣器』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.君主,古時有國者的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·屯』:“勿用有攸往。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>利建侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王弼注:“得王則定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·抑』:“謹爾侯度,用戒不虞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“侯,君也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……愼女爲君之法度,用備不億度而至之事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公七年』:“凡諸侯同盟,於是稱名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“諸侯者公侯伯子男五等之總號,侯訓君也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送鄭尙書序』:“虔若小侯之事大國,有大事,諮而後行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.古代爵位名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·王制』:“王者之制祿爵,公、侯、伯、子、男,凡五等。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·官氏志』:“九月,減五等之爵,始分爲四,曰王、公、侯、子,除伯、男二號。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·職官志五』:“公、侯、伯,凡三等,以封功臣及外戚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.謂封侯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·趙策四』:“今三世以前,至於趙之爲趙,趙主之子孫侯者,其繼有在者乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·李將軍列傳』:“豈吾相不當侯邪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 且固命也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元揭徯斯『雙節廟碑』:“中書之命雖下,微張侯,英毅必不侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“侯爵”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.古時對士大夫的尊稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“尊侯明德君子,何以病瘧?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『與李十二白同尋范十隱居』詩:“李侯有佳句,往住似陰鏗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋孫光憲『北夢瑣言』卷五:“唐大中初,綿州魏城縣人王助舉進士,有奇文。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蜀自李白、陳子昂後,繼之者乃此侯也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.侯服。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·康誥』:“侯甸男邦采衛百工播民和,見士於周。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>詳“侯服”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.美麗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄭風·羔裘』:“羔裘如濡,洵直且侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“『韓詩』云:侯,美也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.乃,於是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·文王』:“上帝既命,侯於周服。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王引之『經傳釋詞』卷四:“乃臣服於周也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.疑問代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“何”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爲什么。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『戰國縱橫家書·秦客卿造謂穰侯章』:“君欲成之,侯不使人謂燕相國?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·觀表』:“曏者右宰穀臣之觴吾子也甚懽,今侯渫過而弗辭?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“侯,何也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『雨頌』:“猗予民哉,侯不綏哉?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> !”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.維,惟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>語氣詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於語首或句中。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·載芟』:“千耦其耘,徂隰徂畛,侯主侯伯,侯亞侯旅,侯彊侯以。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“侯,發語詞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·樂書』:“高祖過沛詩『三侯之章』,令小兒歌之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“侯,語辭也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.維,惟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>因爲,由於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·禮樂志』:“皇皇鴻明,蕩侯休德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“服虔曰:‘侯,惟也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>臣瓚曰:‘天下蕩平,惟帝之休德。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.通“候”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>迎候。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·肆師』:“與祝侯禳於畺及郊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“侯者候迎善祥,禳者禳去殃氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.通“堠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>記里程的土堆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇轍『次韻子瞻減降諸縣囚徒事畢登覽』:“原隰繁分繡,村墟盡小侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
侯②[hòuㄏㄡˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
義未詳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●侯】