豐碩 發表於 2013-1-22 17:21:27

【漢語大詞典●依】

<P align=center>【漢語大詞典●依】<p><br>
①[yīㄧ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於希切,平微,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.倚;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
靠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·采薇』:“駕彼四牡,四牡騤騤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>君子所依,小人所腓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奐傳疏:“君子所依,謂依於車中者也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>依,猶倚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·定公四年』:“<申包胥>立,依於庭牆而哭,日夜不絶聲,勺飲不入口七日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲倚仗,仗恃,仰賴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·君陳』:“無依勢作威,無依法以削。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語二』:“隱悼播越,託在草莽,未有所依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“依仰”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.依附;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
托身。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『袁州祭神文』之二:“神之所依者惟人,人之所事者惟神。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『鄭公神道碑文』:“公諱儋,少依母家隴西李氏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·證因大師』:“婁道者,漣水人,生有奇相,右手中指凡七節。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>父母異之,令出家,依文殊院。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.根據;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
按照。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋程大昌『演繁露·大家』:“今人呼公主爲‘大家’,則於義無依,當是擇婦女中之佳者以自附託耶!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二十回:“汝等衆人各依舊職管領山前山後事務,守備寨柵灘頭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『春』五:“本來依男家的意思,蕙姑娘十六歲時就應該嫁過去的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.引申爲仿照。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『元和聖德詩序』:“<臣>輒依古作四言『元和聖德詩』一篇,凡千有二十四字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.服從;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
聽從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·小旻』:“謀之其臧,則具是違。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謀之不臧,則具是依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“於謀之善者則違之,其不善者則從之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·薛錄事魚服證仙』:“夫人終是不聽,拗他不過,只得依著。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第三回:“我要你依我一件事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『日出』第二幕:“胡四說什么都成,他要跟我求婚,我可就是不依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.隱,藏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“依匿”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.隱痛,苦衷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·無逸』:“周公曰:‘嗚呼!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 君子所其無逸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>先知稼穡之艱難,乃逸,則知小人之依。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王引之『經義述聞·尙書下』:“依,隱也,謂知小人之隱也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周語』:‘勤恤民隱。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……云‘隱’者,猶今人言‘苦衷’也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.愛,親愛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·載芟』:“思媚其婦,有依其士。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“依之言愛也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一說壯盛貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見馬瑞辰『毛詩傳箋通釋』卷三十。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.茂盛貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·車舝』:“依彼平林,有集維鷮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“依,茂木貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
依②[yǐㄧˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』隱豈切,上尾,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.譬喩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·學記』:“不學博依,不能安詩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“博依,廣譬喩也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“扆”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戶牖間有斧形飾的屛風。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·司幾筵』:“凡大朝覲、大饗射,凡封國命諸侯,王位設黼依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“依者,屛風之名,唯其飾爲斧形。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魯周公世家』:“周公之代成王治,南面倍依以朝諸侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>裴駰集解引鄭玄曰:“斧依,爲斧文屛風於戶牖之閒,周公於前立也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●依】