豐碩 發表於 2013-1-22 17:01:20

【漢語大詞典●侈】

<P align=center>【漢語大詞典●侈】<p><br>
①[chǐㄔˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』尺氏切,上紙,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“奓”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“移”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.奢侈;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
浪費。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·畢命』:“怙侈滅義服美於人,驕淫矜侉,將由惡終。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“怙恃奢侈以滅德義,服飾過制美於其民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·哀公五年』:“鄭駟秦富而侈,嬖大夫也,而常陳卿之車服於其庭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·解老』:“多費之謂侈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『西都賦』:“歷十二之延祚,故窮泰而極侈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『元和聖德詩』:“皇帝儉勤,盥濯陶瓦。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>斥遣浮華,好此綈紵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>敕戒四方,侈則有咎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.過,超過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·騈拇』:“騈拇枝指,出乎性哉!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 而侈於德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文引崔譔曰:“侈,過也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『寄歐陽舍人書』:“而人之行……有實大於名,有名侈於實。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>潘飛聲『移居橫浜橋』詩:“暫借拓一畦,何必侈十畝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂過分,超過限度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·正世』:“故聖人設厚賞,非侈也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
立重禁,非戾也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·立政』:“考憲而有不合於太府之籍者,侈曰專制,不足曰虧令。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.大;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
寬大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·巷伯』:“哆兮侈兮,成是南箕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“侈,大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·雜記下』:“凡弁絰,其衰侈袂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·韋堅傳』:“蒿工柁師皆大笠、侈袖、芒屨,爲吳楚服。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸褚人穫『堅瓠祕集·金陵黥卒』:“一道士高冠侈袂,風儀甚整。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.張大;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
放縱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·吳語』:“王不如設戎,約辭行成,以喜其民,以廣侈吳王之心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·齊煬王憲傳論』:“佚樂侈其心,驕貴蕩其志。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李綱『桂州答吳元中書』:“失此機會,故賊志日侈,士氣日沮,長驅馮陵,至今爲梗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『子房』詩:“始皇方侈時,土宇日開拓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.顯揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『鄆州溪堂詩』序:“公亦樂衆之和,知人之悅,而侈上之賜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蔡絛『鐵圍山叢談』卷二:“所謂閒鍍鈒花銀盆固在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>遇其慶誕,必羅列百數於座右,以侈君賜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周煇『淸波雜志』卷五:“煇嘗欲裒集賦詠爲一編,目爲『玉溪唱酬』,以侈一時人物之盛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.謂夸耀;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
炫示。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明馮夢龍『智囊補·上智·藺相如』:“廉頗自侈戰功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『噉椒堂詩』:“科名爭相炫,利祿互相侈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.擴大;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
光大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐司空圖『將儒』:“儒之將道,必欲張其治也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>獨將之不足侈其道,故分己之任以寄於人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.夸大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『五台山記』:“余考昔人之言五臺者過侈……皆太廣遠而失其實。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.極,達到最高限度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽珂『桯史·臨江四謝』:“元豊八年,有名懋者及其弟岐,其子舉廉、世充,同登進士第,連標之盛,侈於一時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.重,厚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷二:“三藩中三桂功最高,兵最強,受朝廷恩禮亦最侈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●侈】