豐碩 發表於 2013-1-22 16:49:12

【漢語大詞典●佩】

<P align=center>【漢語大詞典●佩】<p><br>
①[pèiㄆㄟˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』蒲昧切,去隊,幷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代系於衣帶的裝飾品,常指珠玉、容刀、帨巾、觿之類。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·秦風·渭陽』:“我送舅氏,悠悠我思。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何以贈之,瓊瑰玉佩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·定公三年』:“蔡昭侯爲兩佩與兩裘,以如楚,獻一佩一裘於昭王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“佩,佩玉也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『吊武侍御所畫佛文』:“於是悉出其遺服、櫛、佩合若干種,就浮屠師請圖前所謂佛者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花月痕』第五一回:“十五年前,你與我灞橋分手,解佩贈我。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.佩帶;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佩掛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公四年』:“公與之環而佩之矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·鄕黨』:“去喪,無所不佩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『利劍』詩:“利劍光耿耿,佩之使我無邪心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:腰間佩著盒子槍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.引申爲持有、攜帶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『白虎通·衣裳』:“農夫佩耒耜,工匠佩斧,婦人佩其針縷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『獨酌』詩:“獨佩一壺遊,秋毫泰山小。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.承受;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
擔負。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·蕭範傳』:“老少異時,盛衰殊日,雖佩恩寵,還羞年鬢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·李晟傳贊』:“<晟>身佩安危而氣不少衰者,徒以忠誼感人,故豪英樂爲之死耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.銘記;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
銘感。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·氣調順大論』:“道者聖人行之,愚者佩之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『謝妻改封表』:“況臣含氣,銜佩弘惠,沒而後已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·銘箴』:“銘實表器,箴惟德軌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有佩於言,無鑑於水。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『謝賜勅諭幷銀記疏』:“天語春溫,時佩推心之愛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.遵循。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·王佩』:“王者所佩在德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱右曾校釋:“佩德以利民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『東陽葛府君誄』:“於淑處士,天賦之英。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>師聖友賢,佩準蹈繩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>內誠而方,外柔而明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.欽佩,佩服。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳毅『哭葉軍長希夷同志』詩:“我佩君忠貞不屈,服務人民,不愧革命家的氣槪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.環繞,圍繞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·渭水』:“蘭渠川水出自北山,帶佩衆溪,南流注於渭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『重建東湖書院記』:“南泮之北,沙斗入,北佩湖,南以南泮爲至,環三面皆水也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●佩】