豐碩 發表於 2013-1-22 01:07:09

【漢語大詞典●來】

<P align=center>【漢語大詞典●來】<p><br>
①[láiㄌㄞˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』落哀切,平咍,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“倈”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“來”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.小麥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋應星『天工開物·乃粒』:“今天下育民人者,稻居什七,而來、牟、黍、稷居什三。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鍾廣言注:“來,小麥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申泛指五谷之穗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·辯土』:“其爲畝也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高而危則奪,陂則埒……一時五六死,故不能爲來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷校釋:“來之本義係象麥穗,引申之,凡是五穀之穗皆謂之來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏』此文之來,即引申義也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“來牟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.由彼及此;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
由遠到近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與“去”、“往”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·復』:“出入無疾,朋來無咎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·麗辭』:“乾坤易簡,則宛轉相承;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
日月往來,則隔行懸合。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元馬祖常『送董仁甫之西台幕』詩:“秦樹浮天去,巴江帶雪來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『四世同堂』四五:“野求來得正好,野求知道錢家的一切。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.回來,返回。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·雜卦』:“萃聚,而升不來也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韓康伯注:“來,還也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>方在上升,故不還也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『琴操·別鵠操』:“雄鵠銜枝來,雌鵠啄泥歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第四四回:“爹去吃酒到多咱晩來家?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.特指已嫁女子回娘家省親。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·莊公二十七年』:“凡諸侯之女,歸寧曰來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻注:“來者,仍將返回夫家也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.歸服;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
歸順。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·兌』:“六三:來兌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李鏡池通義:“來,歸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以使人歸服爲悅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·文公七年』:“若吾子之德,莫可歌也,其誰來之?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“來,猶歸也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.后多作“徠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>招致;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
招攬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·夏官·懷方氏』:“懷方氏掌來遠方之民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“曉諭以王之德美,又延引以王之美譽以招來之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『答元饒州論政理書』:“不如是,則無以來至當之言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『與友人論門人書』:“若狥衆人之好,而自貶其學,以來天下之人,而廣其名譽,則是枉道以從人,而我亦將有所不暇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.產生;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
開始;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『秋懷詩』:“愁憂無端來,感歎成坐起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二程遺書』卷二二上:“欲治國治天下,須先從修身齊家來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第七章:“金樹旺知道他看罷地委的指示和縣委的布置來了勁兒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:眼前矛盾來了,就得趕快解決。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.未來,將來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·微子』:“往者不可諫,來者猶可追。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡邕『陳太丘碑文』:“微言圮絶,來者曷聞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『剝啄行』:“往追不及,來不有年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>梁啟超『論商業會議所之益』:“因此察彼,推往知來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.指次於今年、今天的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“來年”、“來早”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.往昔,過去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·文王有聲』:“匪棘其欲,遹追來孝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.以來,表示時間從過去某時持續到現在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『閉關』詩:“掩關來幾時?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 髣髴二三年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許壽裳』:“日來耳目紛擾,無所可述。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.指來孫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋沈作喆『寓簡』卷四:“予因以稽考筆法淵源,自其曾,高至於昆、仍、雲、來,信乎其體變隨時有漸,雖古今特異,然流派不相雜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>詳“來孫”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.猶言一樣、一般。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示比況。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元王實甫『西廂記』第二本第三折:“昏鄧鄧黑海來深,白茫茫陸地來厚,碧悠悠靑天來闊;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
太行山般高仰望,東洋海般深思渴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第一回:“<猛虎>猶如牛來大,武松見了叫聲‘阿呀!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.由來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>從發生到現在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顔之推『顏氏家訓·書證』:“假‘鱣’爲‘鱓’,其來久矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋錢愐『錢氏私志·小人』:“小人之稱,其來古矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.由來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>事物發生的原因。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·秦宗權傳論』:“然盜之所起,必有其來,且無問於天時,宜決之於人事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.表示做某個動作。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷三:“九百孩兒,休把人廝啈,你甚胡來我怎信?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沈從文『從文自傳·辛亥革命的一課』:“幾個人一面檢察槍枝,一面又常常互相來一個莫名其妙的微笑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魏巍『東方』第五部第四章:“郭祥喜滋滋地,立刻把袖子一捋,說:‘我也來幾下子!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:我們走象棋,你也來一盤吧!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 18.用在動詞或動詞結構前面,表示要做某事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『探索集·“豪言壯語”』:“自己改不了就請大家來幫忙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:你來念一遍;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
大家來想辦法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.用在另一動詞或動詞結構后面,表示來到某處做某事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:我們賀喜來了;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
他回家探親來了。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.用在兩個動詞或動詞結構中間,表示前者是方法、態度,后者是目的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十七:“<聞舍人>故把與學生做執照,來爲敝友求令甥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李贄『寄京友書』:“<『坡仙集』>今已無底本矣,千萬交付深有來還我!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周立波『阿金的病』:“不知道是因爲興奮呢,還是有心要說些廢話,來除去人家的不安。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.用在動詞后面,表示動作的趨向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『絕句』之二:“上去下來船不定,自飛自語燕爭忙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十七:“學中許多有名的少年朋友,一同送孟沂到張家來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『霜葉紅似二月花』二:“從前老規矩,都是作一半價,分給本店的伴友,現在我把來打個折扣批給四鄕的小同行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.用在動詞后面,表示動作的結果。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李咸用『同友生題僧院杜鵑花』詩:“留得郤緣眞達者,見來寧作獨醒人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷二:“前輩有此說,看來理或有之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『奈何天·隱妬』:“纖纖玉指,秤來不上半斤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『雪花飄在滿洲』:“你感覺他的行動奇怪么?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 其實據我看來,他幷沒有神經病,不過感情太盛,有時會迷失了他的理智。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:信筆寫來;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
一覺醒來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.用在形容詞后面,表示程度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷一:“那作怪的書生,坐間悄一似風魔顛倒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大來沒尋思,所爲沒些兒斟酌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩景埏注:“大來,絶大,十分的意思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.用作詞尾,表示一段時間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“的時候”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北周庾信『鴛鴦賦』:“虞姬小來事魏王,自有歌聲足繞梁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·記事二』:“今來已降新樂,其舊來淫哇之聲,如打、斷、哨笛、砑鼓、十般舞之類悉行禁止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第一一○回:“我到你們家已經六十多年了,從年輕的時候到老來,福也享盡了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.同“不”連用,表示不可能。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十七:“孟沂支吾不來,顔色盡變。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『奈何天·媒欺』:“只是才郞十分醜陋,配那小姐不來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『月牙兒』十六:“不過她們自己急於要用,而趕不來……才來照顧我。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.同“的”或“得”連用,表示可能。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十:“若是一個不伏氣,到了官時,衙門中沒一個肯不要賺錢的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不要說後邊輸了,就是贏得來,算一算費用過的財物已自合不來了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二一回:“老和尙見他出語不俗,便問道:‘你看這詩,講的來麽?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『中國人民的心』:“他就是這么個人,和誰都處得來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.用在“一、二、三”等數詞之后,表示列舉理由。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『救風塵』第一折:“今日特到他家去,一來去望媽兒,二來就題這門親事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『意中緣·卷帘』:“那些王孫公子,一來要買畫,二來要挑情,把金銀視爲糞土。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『莊鴻的姐姐』:“我的祖母年紀又老,家務沒有人幫她料理,便叫我姐姐不必念書去了,一來幫著做點事情,二來也節省下這份學費。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.用在數詞或量詞后面表示槪數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『書情』詩:“誰家洛浦神,十四五來人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊萬里『觀迎神小兒社』詩:“花帽銖來重,綃裳水樣秋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初刻拍案驚奇』卷十七:“今年已三十來了,懊悔前事無及,如今立定主意,只守著你淸靜過日罷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:十來天時間;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
七斤來重。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
29.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“是”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示賓語前置。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·谷風』:“不念昔者,伊予來墍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王引之『經義述聞·毛詩上』:“伊,惟也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
來猶是也,皆語詞也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>墍讀爲愾,愾,怒也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此承上‘有洸有潰’言之,言君子不念昔日之情而惟我是怒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
30.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“得”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐樞『〈蜀籟〉序二』:“我嘗喂一百靈鳥,能學各種鳥聲,模仿來活似活象。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沙汀『丁跛公』:“她瘦來象干柴丫一樣,貼著兩枚太陽膏,時常淌著眼淚,幷且歎氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
31.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在句中或句末,表示祈使語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓下』:“齊大饑……黔敖左奉食,右執飲,曰:‘嗟來食!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·禮記一』:“來,乃語助之辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子』‘大宗師’篇:子桑戶死,孟子反子琴張相和而歌,曰:‘嗟來!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 桑戶乎!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 嗟來!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 桑戶乎!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此云‘嗟來食’,文法正同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·離婁上』:“盍歸乎來!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 吾聞西伯善養老者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻注引王引之『經傳釋詞』云:“來,語末助詞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『歸去來兮辭』:“歸去來兮,田園將蕪胡不歸?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『新方言·釋詞』:“『莊子』‘人間世’篇:‘嘗以語我來’;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
又曰:‘子其有以語我來’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘來’竝即‘矣’字,訓‘乎’者也……今語亦作‘哩’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘里’、‘來’,古音一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
32.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在句中或句末,表示陳述語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“咧”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『四春園』第一折:“我當初也是巨富的財主來,喚我做李十萬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
33.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在句末,表示疑問語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐段成式『酉陽雜俎續集·支諾皋上』:“久之,柳忽語曰:‘郭子信來?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>聲若出畫中也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第三十回:“行者道:‘他怎的想我來?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『愼鸞交·情訪』:“那是奴家性氣乖張,不肯隨波逐浪,以致如此,干郞君什麽事來?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『春』五:“你每回談起四弟都要生氣,又何苦來?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
34.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在句中,表示停頓,帶有假設之意;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
或對舉,則帶有兩難之意。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋鄭域『昭君怨·梅』詞:“道是花來春未,道是雪來香異,竹外一枝斜,野人家。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『舉案齊眉』第一折:“我待將這門親事悔了來,則道我忘却前言;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
我待要將女兒聘與他來,他一身也養活不過。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第四九回:“本待一箭射死你來,顯得兩家失了和氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
35.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在句中作襯字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀韋莊『聞官軍繼至未睹凱旋』詩:“嫖姚何日破重圍,秋草深來戰馬肥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『裴度還帶』第三折:“這槁蔫下墊的來惹高!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陶行知『自立立人歌』:“不救苦來不救難,可算是好漢?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
36.木名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“即來”的省稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
37.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有來歙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『後漢書』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
來②[làiㄌㄞˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』洛代切,去代,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“來”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.慰勞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
勸勉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·大東』:“東人之子,職勞不來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“來,勤也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“來,慰撫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬瑞辰通釋:“古以勤勞爲勤,慰其勤勞亦爲勤,故傳訓來爲勤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳中』:“力來農事,以豊年穀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“力來,勸勉之也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>來音郞代反。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王念孫『讀書雜志·漢書十六』“連語”:“『宣紀』:‘今膠東相成勞來不怠,流民自占八百餘口。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……勞來雙聲字,來亦勞也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>字本作勑,『說文』曰:‘勑,勞勑也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>經史通作來,又作倈。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>勞來二字,有訓爲勸勉者,有訓爲恩勤者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“賚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>送給;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
賜予。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·洛誥』:“公既定宅,伻來,來視予卜,休,恒吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“言公前已定宅,遣使來,來視我以所卜之美,常吉之居。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·尙書四』:“上來字爲本字,下來字乃賚之假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賚者,賜也,錫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·商誓』:“予既殛紂,承天命,予亦來休命爾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·山權數』:“惡惡乎來刑,善善乎來榮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若等集校引尹桐陽曰:“來,同賚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>予也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●來】