豐碩 發表於 2013-1-22 00:16:04

【漢語大詞典●佗】

<P align=center>【漢語大詞典●佗】<p><br>
①[tuōㄊㄨㄛ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[tāㄊㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』託何切,平歌,透。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』徒河切,平歌,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
同“他”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>同“它”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.別的,其他的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』:“公曰:‘制,巖邑也,虢叔死焉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>佗邑唯命。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孝文本紀』:“佗不在令中者,皆以此令比率從事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『歸田錄』卷二:“允良不甚喜聲色,亦不爲佗驕恣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.別的人或事物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·天運』:“使道而可以與人,則人莫不與其子孫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>然而不可者,無佗也,中無主而不止,外無正而不行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“所以然者,無佗由也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·韓世家』:“彼韓急則將變而佗從,以未急,故復來耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·潘嶽〈寡婦賦〉』:“要吾君兮同穴,之死矢兮靡佗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“言至己之死,信無佗心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『梁書·蕭子恪傳』:“卿是宗室,情義異佗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>方坦然相期,卿無復懷自外之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『石鼓歌』:“大廈深簷與蓋覆,經歷久遠期無佗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指自己和對方以外的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『送復夢赴韋令幕』詩:“西曹舊事多持法,愼莫吐佗丞相茵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宣和遺事』後集:“<朱后>欲自投庭井,左右救止之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>知縣曰:‘將軍不可如此迫佗,北國皇帝要四人活的朝見,公事不小。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“拕”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>拖。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“佗髮”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有佗羽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『漢書·遊俠傳』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佗②[tuóㄊㄨㄛˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.同“馱”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>負載。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·人部』:“佗,負何也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋戴侗『六書故·人一』:“背負曰佗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>匈奴有奇畜曰槖佗,肩背有肉峰隆起如槖,能佗重載。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『新方言·釋形體』:“佗,今作‘馱’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此通語也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.同“駝”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“佗背”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.見“佗佗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佗③[tuòㄊㄨㄛˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』他佐切,去過,透。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』託何切,平歌,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
加;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
施及。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·小弁』:“舍彼有罪,予之佗矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“佗,加也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“舍褒姒讒言之罪,而妄加我大子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊樹達『積微居小學金石論叢·長沙方言續考』“佗”:“今長沙人謂不自承其過而移加於人曰‘佗’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佗④[yíㄧˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』余支切,平支,以。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“迤”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
逶迤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·任光等傳贊』:“任、邳識幾,嚴城解扉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>委佗還旅,二守焉依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“佗,音移,行貌也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●佗】