【漢語大詞典●伯牛】
<P align=center>【漢語大詞典●伯牛】<p><br>1.孔子弟子冉耕的字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『論語·雍也』:“伯牛有疾,子問之,自牖執其手,曰:‘亡之,命矣夫!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 斯人也而有斯疾也!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 斯人也而有斯疾也!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>朱熹集注:“伯牛,孔子弟子,姓冉,名耕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>‘有疾’,先儒以爲癩也……‘自牖執其手’,蓋與之永訣也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>后詩文中以“伯牛之疾”指不治的惡疾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.古地名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·成公三年』:“三年春,諸侯伐鄭,次於伯牛,討邲之役也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>杜預注:“伯牛,鄭地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]