【漢語大詞典●何堪】
<P align=center>【漢語大詞典●何堪】<p><br>1.怎能忍受。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李肇『唐國史補』卷上:“盧相邁不食鹽醋,同列問之:‘足下不食鹽醋,何堪?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸呂大器『鎮羌道上有感』詩:“鷹眼何堪秋草枯?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 姑臧淸節至今無。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.豈可;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
哪里能。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>用反問的語氣表示不可。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋歐陽修『筆說·峽州詩說』:“‘春風疑不到天涯,二月山城未見花。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>若無下句,則上句何堪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 既見下句,則上句頗工。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸潘陸『彭澤縣』詩:“地借陶潛著,人思狄相賢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>何堪尋廢縣?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 沙草浸寒泉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>葉聖陶『窮愁』:“阿母一襖,春間已敝,不與補綴,何堪著體?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]