豐碩 發表於 2013-1-21 12:35:38

【漢語大詞典●任事】

<P align=center>【漢語大詞典●任事】<p><br>
1.委以職事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·王制』:“凡官民材,必先論之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>論辨,然後使之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>任事,然後爵之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>位定,然後祿之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“言雖考問,知其實有德行道藝,未明其幹能,故試任以事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·八說』:“計功而行賞,程能而授事,察端而觀失,有過者罪,有能者得,故愚者不任事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋:“不任事,猶言不任之以事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『與鄭相公書』:“孟氏兄弟,在江東未至,先與相識,亦甚循善,所慮才幹,不足任事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸昭槤『嘯亭雜錄·陳提督』:“上心識其人,諭傅文忠曰:‘汝中營有偉髯千總,其人勤樸可任事。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.任職理事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·樂毅列傳』:“及至棄群臣之日,餘教未衰,執政任事之臣,脩法令,愼庶孽,施及乎萌隸,皆可以教後世。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·爰延傳』:“尙書令陳蕃任事則化,中常侍黃門豫政則亂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·何尙之傳』:“尙之既任事,上待之愈隆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭孝成『江西光復記』:“俟大局戡定之日,如果實心任事,地方安堵,本軍政府自當破格錄用。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指承擔事務或擔負責任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『東周列國志』第三九回:“賈曰:‘愚觀子玉爲人,勇於任事,而昧於決機,能進而不能退,可使佐鬭,不可專任也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸容閎『西學東漸記』第十六章:“丁爲人有血性,好任事,凡所措施,皆勇往不縮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.上任就職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸嚴有禧『漱華隨筆·魏環溪』:“魏環溪曰:‘居官者何人不擇吉任事,而陞者陞,降者降,黜者黜,死者死,未嘗皆吉也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.稱職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>勝任所擔當的職責。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『江州司馬廳記』:“凡仕久資高耄昏軟弱不任事而時不忍棄者,實蒞之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蒞之者,進不課其能,退不殿其不能,才不才一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·賈昌朝傳』:“因疏耄昏不任事者八人,令致仕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明沈德符『野獲編·兵部·京營操軍』:“頃年庚寅,曾健齋爲光祿少卿,故以御史外謫,有伉直聲,議欲選三大營,幷罷諸弁不任事者,此疏初傳,京城洶洶,曾不知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.頂事,頂用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·造神麴幷酒等』:“造酒法:用黍米。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>麴一斗,殺米一石。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>秫米令酒薄,不任事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石聲漢注:“任事,頂事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.隨便啥事,無論什么事情。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第七二回:“<何千戶>名永壽,年紀不上二十歲,捏出水兒來的一個小後生,任事兒不知道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●任事】