豐碩 發表於 2013-1-21 12:27:20

【漢語大詞典●任】

<P align=center>【漢語大詞典●任】<p><br>
①[rènㄖㄣˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』汝鴆切,去沁,日。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.擔荷,負載。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·黍苗』:“我任我輦,我車我牛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“謂有我負任者、我輓輦者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“任,擔荷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·地理志下』:“瀕洙泗之水,其民涉度,幼者扶老而代其任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,負戴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳師道『理究』:“譬之人焉,身者,道也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
耳、目、口、鼻、手、足,德也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
背負腹受、肩任首荷者,行也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明楊愼『升庵經說·治任』:“『詩』:‘我任我輦。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子』:‘任動而車鳴。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>所謂任者,皆指擔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.擔子,指行李。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“昔者孔子沒,三年之外,門人治任將歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙岐注:“任,擔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·竹靑』:“女乃治任,送兒從父歸,約以三月。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.承當;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
禁受;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
擔當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公十五年』:“重怒難任,背天不祥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“任,當也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·佞倖傳·石顯』:“愚臣微賤,誠不能以一軀稱快萬衆,任天下之怨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,猶當也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『山行見孤桐』詩:“雖以慰單危,悲涼不可任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南唐李煜『虞美人』詞:“燭明香暗畫樓深,滿鬢淸霜殘雪、思難任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>任,一本作“禁”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『杭州祝文』之四:“軾以憂寄,出守此邦,歲之不登,實任其咎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『警世通言·杜十娘怒沉百寶箱』:“十娘道:‘……三百金,妾任其半,郞君亦謀其半,庶易爲力。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.能,堪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·白起王翦列傳』:“是時武安君病,不任行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“任,入針反。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·五穀果蓏菜茄非中國物產者』:“聊以存其名目,記其怪異耳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爰及山澤草木任食,非人力所種者,悉附於此。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·白敏中傳』:“數月足病不任謁,固求避位,不許。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『辯兵部郞官朱元晦狀』:“熹以腳疾發動,不任下床,遂申尙書省,乞給假,俟痊安日供職。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指勝任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·宣帝紀』:“朕之不德,懼不能任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·王霸傳』:“吾老矣,不任軍旅,汝往,勉之!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張松齡『漁父』詞之十五:“偶然香餌得長鱏,魚大船輕力不任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『批答文武百寮曾公亮已下上尊號第一表不允詔』:“繼天理物,常懼弗任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『釋鳲鳩』:“古者力所能勝曰任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.相當,相稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·扁鵲倉公列傳』:“臣意……以爲肥而蓄精,身體不得搖,骨肉不相任,故喘,不當醫治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『太學生何蕃傳』:“蕃之力不任其體,其貌不任其心,吾不知其勇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.擔保,作保。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·大司寇』:“使州里任之,則宥而舍之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“仍恐習前爲非而不改,故使州長里宰保任乃舍之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·平原君虞卿列傳』:“王曰:‘請聽子割矣,子能必使來年秦之不復攻我乎?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙郝對曰:‘此非臣之所敢任也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·趙充國傳』:“丞相魏相曰:‘臣愚不習兵事利害,後將軍數畫軍冊,其言常是,臣任其計可必用也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,保也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.保舉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
保任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·汲鄭列傳』:“濮陽段宏始事蓋侯信,信任宏,官亦再至九卿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·汲黯傳』顏師古注引蘇林曰:“任,保舉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·爰盎傳』:“高后時,盎爲呂祿舍人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孝文即位,盎兄噲任盎爲郞中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引如淳曰:“盎爲兄所保任,故得爲郞中也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·公孫述傳』:“公孫述字子陽,扶風茂陵人也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>哀帝時以父任爲郞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“任,保任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·陳執中傳』:“陳執中字昭譽,以父恕任,爲祕書省正字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『菰中隨筆·漢選士之法』:“袁盎以兄任,汲黯以父任,蘇武亦以父任爲郞,大抵任子多爲郞,次爲太子洗馬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任子”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.委任,任用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·外儲說左上』:“燕相受書而說之,曰:‘舉燭者,尙明也,尙明也者,舉賢而任之。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·侯霸傳』:“成帝時,任霸爲太子舍人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『與祠部陸員外書』:“雲長之文,執事所自知,其爲人淳重方實,可任以事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『中國通史』第三編第四章第二節:“漢武帝讀了他寫的『子虛賦』,大爲贊賞,立即召見,任爲郞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任賢”、“任人”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.擔任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·立政』:“有臨事不信於民而任大官者,則材臣不用。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉袁宏『後漢紀·明帝紀下』:“上善其言,以爲可任將帥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·裴寬傳』:“寬兄弟八人,皆擢明經,任臺、省、州刺史。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸昭槤『嘯亭續錄·金司寇』:“金司寇光悌,安徽含山人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>性谿刻,外貌剛果,心實陰險,任刑部司員時,惟以酷虐爲政,濟其貪婪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周俟松『許地山傳略』:“次年赴仰光任僑校教員。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.役使。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·夏官·掌固』:“任其萬民,用其材器。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“任,謂以其任使之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“『大司馬』注云:‘任,猶事也,事以力之所堪。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此任萬民,亦謂視民之所堪之事而役使之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任罷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.使用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『百喩經·破五通仙眼喩』:“所以貪得仙人住者,能見地中一切伏藏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如今毀眼,何所復任?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·蕭俛傳』:“若乃以小不忍輕任干戈,師曲而敵怨,非徒不勝,又將自危,是以聖王愼於兵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任地”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指官職、職務。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·劉頌傳』:“隨才授任,文武幷敍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『奉和虢州劉給事使君三堂新題二十一詠序』:“劉兄自給事中出刺此州,在任逾歲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·盧多遜傳』:“數年,普子承宗娶燕國長公主女,承宗知潭州,受詔歸闕成婚禮,未踰月,多遜白遣歸任,普由是憤怒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第七二回:“去年只老爹一位到任,如今老爹轉正,何老爹新到任,兩事幷舉,比舊不同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『意中緣·設計』:“他近日起了春官,赴任去了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『上任』:“尤老二去上任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.責任,任務。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·泰伯』:“仁以爲己任,不亦重乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國蜀諸葛亮『前出師表』:“至於斟酌損益,進盡忠言,則攸之、禕、允之任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王昌齡『詠史』:“位重任亦重,時危志彌敦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李如箎『東園叢說·春秋說·春秋感麟而作』:“孔子以天下之事爲己任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸侯方域『於謙論』:“當是時謙以天下安危爲己任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸端方『請改定官制以爲立憲預備摺』:“內部爲民治事,職要而任繁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.不畏艱難,不計個人利害得失,堅持不懈完成所肩負的責任或正義的事業。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·經上』:“任,士損己而益所爲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁引畢沅云:“謂任俠,。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『尊任』:“任也者,俠之先聲也,古亦謂之任俠,俠起先秦間,任則三代有之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>湯增璧『崇俠篇』:“史書所載,任俠幷稱,其義小有差別。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>投之艱钜,不懈其仔肩,是之謂任;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
白刃可蹈,而堅持正義,弗絲毫貶損,又平均之象,隱兆魄而弗見,則起而桝之,是之謂俠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.能力;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
才能。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·定法』:“術者,因任而授官,循名而責實。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋:“太田方曰:‘任,能也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有能以勝任其事則任其事,故引申之爲能也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·張奮傳』:“臣蒙恩尤深,受職過任,夙夜憂懼,章奏不能敘心,願對中常侍疏奏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『送蔡才壽』詩:“彼友蔡氏子,任也堪將相。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唯儔亦異材,朗立萬人上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.誠篤可信。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·燕燕』:“仲氏任只,其心塞淵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“任者,以恩相親信也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·大司徒』:“二曰六行:孝、友、睦、婣、任、恤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“任,信於友道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『新書·道術』:“仁義修立謂之任,反任爲欺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.指信任、信仰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·魏策二』:“張儀說,因令史舉數見犀首。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王聞之而弗任也,史舉不辭而去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鮑彪注:“任,猶信也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舉既非之,而數見之,故王疑之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·屈原賈生列傳』:“<屈原>入則與王圖議國事,以出號令,出則接遇賓客,應對諸侯,王甚任之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范文瀾蔡美彪等『中國通史』第二編第五章第三節:“東漢時,佛教傳入中國,‘索隱(尋求隱暗無證據的事)行怪(作怪妄的事)’、‘舍人事而任(信仰)鬼神’的陰陽五行學以至左道邪術,在佛教影響下,汇合起來成立一個稱爲道教的宗教。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.任子,人質。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·宣帝紀』:“文懿復遣侍中衛演乞剋日送任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>帝謂演曰:‘……汝不肯面縛,此爲決就死也,不須送任。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·石勒載記上』:“王師退還,河北諸堡壁大震,皆請降送任於勒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·晉孝武帝太元九年』:“壬子,燕王垂攻鄴,拔其外郭,長樂公丕退守中城。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>關東六州郡縣多送任請降於燕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任子”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.放縱,不加約束。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·弱民』:“上舍法,任民之所善,故奸多。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·文苑傳·張翰』:“翰有淸才,善屬文,而縱任不拘,時人號‘江東步兵’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.聽憑,任憑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏嵇康『琴賦』:“齊萬物兮超自得,委性命兮任去留。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『請復國子監生徒狀』:“緣今年舉期已近,伏請去上都五百里內,特許非時收補,其五百里外,且任鄕貢,至來年春一時收補。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『憶滁州幽谷』詩:“當日交勤皆手植,而今開落任春風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·張廷秀逃生救父』:“任你官淸似水,難逃吏滑如油。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『四世同堂』三:“他已經快在大學畢業,不能在大家面顯出有勇無謀,任著感情亂說。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.憑依;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
依據。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·平津侯主父列傳』:“昔秦皇帝任戰勝之威,蠶食天下,幷吞戰國,海內爲一,功齊三代。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『奉贈嚴八閣老』詩:“新詩句句好,應任老夫傳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仇兆鼇注:“任,託也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『明夷待訪錄·田制一』:“其賦之於民,不任田而任用,以一時之用制天下之賦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.就,趨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『誠意伯文集』附『御制慰書』:“今日聞知老先生尊堂辭世去矣,壽八十餘歲,人生在世能有幾箇如此……今日先生老母任逍遙之路,踏更生之境,有何不可。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.猶倳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>使建立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·大宰』:“以九職任萬民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“任,猶倳也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“倳,謂立也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>使民之業得立。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·大宰』:“六曰事典,以富邦國,以任百官,以生萬民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“東齊人,物立地中爲倳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>欲使百官皆立其功也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.猶倳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>插入。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指栽種。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·八觀』:“其耕之不深,芸之不謹,地宜不任,草田多穢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若等集校:“『周禮·大宰』鄭注:‘任,猶倳也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·蒯通傳』注引李奇曰:‘東方人以物插地皆爲倳。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>然則此‘任’字斥栽種而言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指擔任職務的次數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·仁宗紀二』:“明道元年春二月……丙午,詔仕廣南者毋過兩任,以防貪黷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十一:“<滿生>一連做了四五任美官,朱氏封贈過了兩番。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三九回:“只怕我這點薄薄的家私也就被我一任知縣報效在裏頭了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李劼人『大波』第一部第八章:“固然奏派施典章作公司第一任總理的是錫良,但倒帳事情却在趙爾豊護理總督的時候。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.通“妊”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>妊娠,懷孕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·元后傳』:“初,李親任政君在身,夢月入其懷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,懷任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·敘傳上』:“初,劉媼任高祖而夢與神遇,震電晦冥,有龍蛇之怪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌變文·父母恩重經講經文』:“自於懷任腹中子,舊日裝梳不欲爲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
任②[rénㄖㄣˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』如林切,平侵,日。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.女爵位名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王莽時用以稱公主。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳中』:“封王氏齊縗之屬爲侯,大功爲伯,小功爲子,緦麻爲男,其女皆爲任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,充也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>男服之義,男亦任也,音壬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳中』:“今諸侯各食其同、國、則;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
辟、任、附城食其邑;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
公、卿、大夫、元士食其采。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“任,公主也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.古代南方民族的一種樂曲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·明堂位』:“昧,東夷之樂也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>任,南蠻之樂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·鞮鞻氏』:“掌四夷之樂,與其聲歌”漢鄭玄注:“四夷之樂:東方曰韎,南方曰任,西方曰株,北方曰禁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·陳禪傳』:“古者合歡之樂舞於堂,四夷之樂陳於門,故『詩』云‘以雅以南,韎、任、朱離’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『魏都賦』:“韎、昧、任、禁之曲,以娛四夷之君,以睦八荒之俗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『吳都賦』:“胤陽阿,詠韎、任。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.周代國名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>風姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在今山東濟寧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公二十一年』:“任、宿、須句、顓臾,風姓也,實司大皞與有濟之祀,以服事諸夏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“任,今任城縣也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“任,音壬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·告子下』:“任人有問屋廬子曰:‘禮與食孰重?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻注:“閻若璩『釋地』云:‘任,國名,太皞之後,風姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢爲任城縣,後漢爲任城國,今濟寧州東任城廢縣是。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按當即今山東濟寧市。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“壬”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奸佞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·愼法』:“破勝黨任,節去言談。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“任人”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●任】