豐碩 發表於 2013-1-20 19:42:40

【漢語大詞典●休休】

<P align=center>【漢語大詞典●休休】<p><br>
1.形容寬容;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
氣魄大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·秦誓』:“其心休休焉,其如有容。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍『尙書今古文注疏』引鄭康成曰:“休休,寬容也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍疏:“鄭注見『大學釋文』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以休休爲寬容貌者,何氏注『公羊』云:‘休休,美大貌。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大即寬容之義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏明帝『善哉行』之四:“百馬齊轡,御由造父,休休六軍,咸同斯武。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明馮夢龍『智囊補·上智·燕昭王』:“郭隗明於致士之術,便有休休大臣氣象,不愧爲人主師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸趙翼『秋帆制府挽詞』:“共推雅量休休大,不藉威名赫赫傳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王闓運『上巡撫惲侍郞書』:“節下恢休休之容,竭毣毣之思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.安閑貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
安樂貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·唐風·蟋蟀』:“好樂無荒,良士休休。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·吳蓋陳臧傳贊』:“宮、俊休休,是亦鷹揚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·淮水』:“聞其上有僊士石室也……見一道人,獨處休休然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『答錢濟明書』之一:“去歲,海南得所寄異士大彤淸中丹一丸,即時服之,下田休休焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊萬里『竹枝歌』:“愁殺人事關月事,得休休處且休休。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.猶言不要。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示禁止或勸阻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊萬里『得省榜見羅仲謀曾無逸策名得二絕句』:“今晨天色休休問,臥看紅光點屋梁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周煇『淸波雜志』卷九:“金尊玉酒,勸我花前千萬壽,莫莫休休,白髮簪花我自羞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.象聲詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋濂『義烏重浚繡川湖碑』:“翕之鳩鳩,離之休休。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃景仁『鳳凰台上憶吹簫·洪稚存悼殤女和韻廣之』詞:“休休!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 西風又起,早一葉梧桐,吹下高樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.唐司空圖爲其所建的濯纓亭取的別名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>意謂量才、揣分兼耄聵皆宜退休。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>事見『舊唐書·文苑傳下·司空圖』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后亦用爲表示桑楡晩景的典故。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『鷓鴣天·鵝湖歸病起作』詞:“書咄咄,且休休……不知筋力衰多少,但覺新來懶上樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“休休亭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●休休】