豐碩 發表於 2013-1-20 15:45:29

【漢語大詞典●化人】

<P align=center>【漢語大詞典●化人】<p><br>
1.有幻術的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『列子·周穆王』:“周穆王時,西極之國有化人來,入水火,貫金石;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
反山川,移城邑;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
乘虛不墜,觸實不硋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張湛注:“化幻人也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸趙翼『<小倉山房集>中有<詠物詩>戲用其韻鏡』詩:“誰從對面偸描我,忽漫分身作化人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指有道術的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『關尹子·四符』:“譬如化人,若有厭生死心、超生死心,止名爲妖,不名爲道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.佛教謂佛、菩薩變形爲人,以化度衆生者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『翻譯名義集·寺塔壇幢』:“周穆王時,文殊、目連來化,穆王從之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>即『列子』所謂化人者是也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『同正輔表兄人遊白水山』詩:“因隨化人履巨跡,得與仙兄躡飛鞚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王十朋注:“自水巖有大足跡,世謂之佛跡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今‘化人’,則借以言佛耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.仙人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀杜光庭『溫江縣招賢觀眾齋詞』:“歷代化人,隨機濟物,大惟邦國,普及幽明,俱賴神功,咸承景貺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金雷琯『龍德宮』詩:“綵仗竟無金母降,仙裾猶憶化人攜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳偉業『海市』之二:“灝氣空濛萬象來,非煙非霧化人裁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.勸化人;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教化人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐黃滔『丈六金身碑』:“夫帝王之道,理世也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
釋氏之教,化人也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>理世之與化人,蓋殊路而同歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王禹偁『柳府君墓碣銘』:“有唐以武勘亂,以文化人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●化人】