豐碩 發表於 2013-1-20 15:36:01

【漢語大詞典●仇】

<P align=center>【漢語大詞典●仇】<p><br>
①[qiúㄑㄧㄡˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』巨鳩切,平尤,群。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.配偶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·緇衣』引『詩』:“君子好仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“仇,匹也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“此『周南·關雎』之篇,詩意云‘窈窕淑女,君子好仇’,此則斷章云君子之人以好人爲匹也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今本『詩·周南·關雎』作“君子好逑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『浮萍篇』:“結髮辭嚴親,來爲君子仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.同伴,朋友。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周南·兔罝』:“赳赳武夫,公侯好仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明謝肇淛『五雜俎·事部一』:“終日閉門兀坐,與書爲仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.配,使相配。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·楚莊王』:“百物皆有合偶,偶之合之,仇之匹之,善矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.對手;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
可以相匹敵、匹比的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·賓之初筵』:“賓載手仇,室人入又。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“主人取射於賓,賓許諾,自取其匹而射。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“仇,偶也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此句言賓客自由尋找射箭的對手。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王粲『閑邪賦』:“夫何英媛之麗女,貌洵美而艷逸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>橫四海而無仇,超遐世而秀出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐歐陽詹『回鸞賦』:“神功莫仇,天力誰虞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.見“仇仇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.通“鼽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鼻塞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·五行順逆』:“如人君好戰,侵陵諸侯,貪城邑之賂,輕百姓之命,則民病喉咳嗽,筋攣,鼻仇塞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩曙注:“『月令』:‘民多鼽嚏。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>疏:‘鼽音仇。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文』云:‘病塞鼻窒。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋宋有仇牧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『春秋·莊公十二年』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
仇②[chóuㄔㄡˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』巨鳩切,平尤,群。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.仇視;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
敵視;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
怨恨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·五子之歌』:“萬姓仇予,予將疇依?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“仇,怨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·襄公二十九年』:“閽弑吳子餘祭,仇之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范寧注:“怨仇餘祭,故弑之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『單鞭奪槊』第一折:“將從前事一筆都勾,將軍你莫仇,從今後休辭生受,則要你分破帝王憂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『朝花夕拾·狗·貓·鼠』:“從去年起,仿佛聽得有人說我是仇貓的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.仇恨;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
冤仇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·留侯世家』:“悉以家財求客刺秦王,爲韓報仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳亮『戊申再上孝宗皇帝書』:“高宗皇帝於虜有父兄之仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>田間『趕車傳』:“窮人的車呵,裝的淚載的仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.仇敵;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
敵人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·孤憤』:“是智法之士與當塗之人不可兩存之仇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·題辭』:“我以這一叢野草,在明與暗、生與死、過去與未來之際,獻於友與仇、人與獸、愛者與不愛者之前作證。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●仇】