【漢語大詞典●仁智】
<P align=center>【漢語大詞典●仁智】<p><br>1.仁與智。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑下』:“周公使管叔監殷,管叔以殷畔;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
知而使之,是不仁也,不知而使之,是不智也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>仁智,周公未之盡也,而況於王乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“仁”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.仁愛而多智。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『韓非子·問田』:“故不憚亂主闇上之患禍,而必思以齊民萌之資利者,仁智之行也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·濟水』:“<徐偃王>長而仁智。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]