【漢語大詞典●介恃】
<P align=center>【漢語大詞典●介恃】<p><br>依憑;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
仗恃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十四年』:“以陳國之介恃大國,而陵虐於敝邑,寡君是以請請罪焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>楊伯峻注:“介,因也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>介恃猶言仗恃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『宋書·夷蠻傳·林邑國』:“林邑介恃遐險,久稽王誅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]