豐碩 發表於 2013-1-20 13:38:58

【漢語大詞典●個】

<P align=center>【漢語大詞典●個】<p><br>
①[ɡèㄍㄜˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古賀切,去箇,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>竹子的計量單位,猶竿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·貨殖列傳』:“木千章,竹竿萬個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“『釋名』云:‘竹曰個,木曰枚。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『合江亭』詩:“樹蘭盈九畹,栽竹逾萬個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范成大『吳船錄』卷上:“縣圃大竹萬個,流水貫之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於沒有專用量詞的名詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·士虞禮』:“舉魚腊俎,俎釋三個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“個,猶枚也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今俗或名枚曰個,音相近。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·大學』:“若有一個臣,斷斷兮無他技,其心休休焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·刑法志』:“負矢五十個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“個讀若箇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>箇,枚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淸平山堂話本·楊溫攔路虎傳』:“我丈夫不必煩惱,我同你去東嶽還個香願。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指示代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>這,這個;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那,那個。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊無咎『天下樂』詞:“枕衾冷得渾似鐵,祇心頭,些個熱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元王實甫『西廂記』第三本第四折:“昨夜個熱臉兒對面搶白,今日個冷句兒將人廝侵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.正堂兩旁的屋舍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·月令』:“<孟春之月>天子居靑陽左個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“靑陽左個,太寢東堂北偏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳澔集說:“四面旁室謂之個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公四年』:“夫子疾病,不欲見人,使寘饋於個而退。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏何晏『景福殿賦』:“右個淸宴,西東其宇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸嚴復『救亡決論』:“戴、阮、秦、王,直闖許、鄭;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
深衣幾幅,明堂兩個。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.“個”的簡化字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
個②[ɡànㄍㄢˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』居案切,去翰,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
古代射禮用的箭靶兩旁上下伸出的部分,又叫舌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·梓人』:“上兩個與其身三,下兩個半之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“鄭司農云:‘兩個,謂布可以維持侯者也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>玄謂個,讀若齊人搚榦之榦,上個下個,皆謂舌也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>


頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●個】