豐碩 發表於 2013-1-17 17:07:33

【漢語大詞典●直】

<P align=center>【漢語大詞典●直】<p><br>
①[zhíㄓˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』除力切,入職,澄。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.不彎曲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·大東』:“周道如砥,其直如矢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝靈運『平原侯植』詩:“平衢脩且直,白楊信裊裊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋林逋『雜興』詩之三:“梯斜晩樹收紅柿,筒直寒流得白魚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.挺直;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
伸直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公下』:“且夫枉尺而直尋者,以利言也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如以利,則枉尋直尺而利,亦可爲與?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三回:“那華忠應了一聲進來,只見他臉上發靑,摸了摸手足冰冷,連說話都沒些氣力,一會兒便手足亂動,直著脖子喊叫起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『四世同堂』六一:“老人說完,直起腰來,看了看兩棵柳樹,看了看兩邊的墳頭兒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.正,不歪斜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·雜上二五』:“客退,晏子直席而坐,廢朝移時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張純一校注:“直,正也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.公正;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
正直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·舜典』:“夙夜惟寅,直哉惟淸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·解老』:“所謂直者,義必公正,公心不偏黨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·李夷簡傳』:“夷簡致位顯處,以直自閑,未嘗苟辭氣悅人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指公平正直的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·爲政』:“舉直錯諸枉,則民服;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
舉枉錯諸直,則民不服。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋魏泰『東軒筆錄』卷四:“舉直錯枉,古之善政;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
服讒蒐慝,義所當誅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.有理;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
正義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語中』:“夫君臣無獄,今元咺雖直,不可聽也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉干寶『搜神記』卷二:“<扶南王範尋>又嘗煮水令沸,以金指環投湯中,然後以手探湯:其直者,手不爛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
有罪者,入湯即焦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『續資治通鑑·元順帝至正二十一年』:“師直爲壯,今我直而彼曲,焉有不克!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>伍修權『生死攸關的曆史轉折』:“這時他已經理不直、氣不壯了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.謂以……爲有理,以……爲正義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢荀悅『漢紀·武帝紀二』:“至灌夫事,上不直蚡,以太后故屈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·周赧王五十九年』:“楚懷王發病,薨於秦,秦人歸其喪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楚人皆憐之,如悲親戚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>諸侯由是不直秦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『書吳潘二子事』:“之榮告諸大吏,大吏右莊氏,不直之榮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫中山『要靠黨員成功不專靠軍隊成功』:“當宋教仁被殺時,全國輿論皆甚憤激,即外國亦不直袁氏所爲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.勝訴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語九』:“士景伯如楚,叔魚爲贊理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>邢侯與雍子爭田,雍子納其女於叔魚以求直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·漢過』:“進官則非多財者不達也,獄訟則非厚貨者不直也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸張元賡『張氏卮言·藕絲帳』:“觀海之曾孫寧人,與南陽搆訟,將不直,賄於當事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.伸雪;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
平反。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『唐故江南西道觀察使太原王公神道碑銘』:“友人得罪斥逐後,其家親知過門,縮頸不敢視。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>公獨省問,爲計度論議,直其冤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·袁滋傳』:“部官以盜金下獄,滋直其冤,御史中丞韋貞伯聞之,表爲侍御史。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『復仇是非論』:“平不平以使平者,斯謂復仇,箸者乃有親屬反兵之事,報之得直,固無可非也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.坦率;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
爽快。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳殘云『山谷風煙』第四十章:“劉二柱笑道:‘你嘴巴很直,便是罵我一頓,我也不見怪。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.特指文意率直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·班固傳論』:“遷文直而事覈,固文贍而事詳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>夏衍『也談戲劇語言』:“有人批評說,我們的台辭太露、太直、太多。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.縱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
豎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與“橫”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『山海經·大荒北經』:“<章尾山>有神,人面蛇身而赤,直目正乘……是謂燭龍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭璞注:“直目,目從也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『朝花夕拾·無常』:“在正面,就是遺老遺少們所戴瓜皮小帽的綴一粒珠子或一塊寶石的地方,直寫著四個字道:‘一見有喜。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.指豎起。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋魏泰『東軒筆錄』卷四:“御史有閽吏……每聲諾之時,以所執之梃,視中丞之賢否,中丞賢則橫其梃,中丞不賢則直其梃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.特指漢字由上到下的筆形,也稱“努”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂兩端之間的距離大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·少儀』:“性之直者,則有之矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“有之,有跪者也,謂受授於尊者,而尊者短,則跪,不敢以長臨之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸兪樾『群經平議·禮記三』:“直訓爲長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>凡物曲則必短,直則必長,故直有長義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.合,合於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·谷永傳』:“後宮女史使令有直意者,廣求於微賤之間,以遇天所開右……則繼嗣蕃滋,災異訖息。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.當;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·士冠禮』:“夙興,設洗直於東榮,南北以堂深,水在洗東。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·樗里子甘茂列傳』:“至漢興,長樂宮在其東,未央宮在其西,武庫正直其墓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“直猶當也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『觀海樓記』:“寧海陳君與文所居直海濱,因作樓以據高爽,臨溟渤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴名世『雁蕩記』:“靈巖直靈峰之西,展旗峙其左,天柱峙其右。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.邊緣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·明堂位』:“薦用玉豆雕篹”漢鄭玄注:“篹,籩屬也,以竹爲之,彫刻飾劐其直者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.指緣飾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·玉藻』:“君羔幦虎犆”漢鄭玄注:“犆,讀皆如直道而行之直,直謂緣也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此君齋車之飾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“直縣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.當値;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
値勤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·庾瑉傳』:“瑉爲侍中,直於省內。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁簡文帝『與蕭臨川書』:“八區內侍,厭直御史之廬;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
九棘外府,且息官曹之務。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張喬『秘省伴直』詩:“待月當秋直,看書廢夜吟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『明良論二』:“至其居心又可得而言,務車馬、捷給者,不甚讀書,曰:我早晩直公所,已賢矣,已勞矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.指攝官,代理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“直官”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.遇;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
逢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·李陵傳』:“陵至浚稽山,與單於相直,騎可三萬圍陵軍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隸釋·漢車騎將軍馮緄碑』:“遭直荒亂,以德綏撫,政化流行,到官四載,功稱顯著。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·勘皮靴單證二郞神』:“<大尹>一徑打轎到楊太尉府中來,正直太尉朝罷回來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>門吏報覆,出廳相見。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.價値;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
代價。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·齊策三』:“象床之直千金,傷此若髮漂,賣妻子不足償之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋應星『天工開物·磚』:“刀磚之直視牆磚稍溢一分。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『大同書』丙部:“建武十四年十二月癸卯,詔益、涼二州奴婢,自八年以來自訟在所官,一切免爲庶民,賣者無還直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.抵;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
相當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·輕重』:“民之能明於農事者,置之黃金一斤,直食八石。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬非百新銓:“謂設立奬金,定爲黃金一斤或給以相當於黃金一斤之穀凡八石也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏其武安侯列傳』:“生平毀程不識不直一錢,今日長者爲壽,乃效女兒呫囁耳語!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸曹寅『西堂新種牡丹雨夜置酒限沉香亭三字』詩之一:“貴家風範眞難近,一宴蘭膏直鋌金。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.工錢;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
報酬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·班超傳』:“爲官寫書,受直以養老母。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·陸襄傳』:“忽有老人詣門貨漿,量如方劑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>始欲酬直,無何失之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋洪邁『夷堅丙志·錢爲鼠鳴』:“吾鄕里昔有小民,樸鈍無它技,唯與人傭力受直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『廬山詩·杏林』:“董子本神仙,施藥不受直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.租値;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
稅收。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陶穀『淸異錄·人事』:“僦屋出錢,號曰癡錢,故僦賃取直者,京師人指爲錢井經商。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『搉易策』:“府庫既充,有司遂言宜出於民,始置搉易之場,歲收其直,數十萬貫,自此有加焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『策別十五』:“苟其稅多者,則知其直多;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
其直多者,則知其田多且美也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.値得;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
算得。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·議論』:“東坡在資善堂中,盛稱河豚之美。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李原明問其味如何?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 答曰:‘直那一死。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第十二回:“你說我打你,便打殺直甚麽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.應該,該當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第三九回:“這潑猴若要咽下去,就直打殺了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
29.整整,指整段時間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第二一回:“不想寶玉竟不回轉,自己反不得主意,直一夜沒好生睡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第十八章:“直一天想找個上藥的地場沒工夫,等我吃罷飯就走!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
30.指示方位之詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“直西”、“直南”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
31.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>特;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
但;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
只不過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王下』:“寡人非能好先王之樂也,直好世俗之樂耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·司馬遷傳』:“夫陰陽、儒、墨、名、法、道德,此務爲治者也,直所從言之異路,有省不省耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“直猶但也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『水調歌頭·舟次揚州和楊濟翁周顯先韻』:“莫射南山虎,直覓富民侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙朴初『周總理挽詩』:“非敢器其私,直爲天下慟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
32.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徑直;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
直接。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·莊公三十二年』:“殺世子母弟直稱君者,甚之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·八和齏』:“橘皮新者直用,陳者以湯洗去陳垢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石聲漢注:“新鮮的,直接用。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『和李校書新題樂府·上陽白發人』:“醉酣直入卿士家,閨闈不得偸迴避。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
33.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示動作不間斷或情況始終無變化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐楊巨源『送人過衛州』詩:“縱橫聯句長侵曉,次第看花直到秋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸洪昇『長生殿·看襪』:“寶護深深,什襲收藏直至今。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張天翼『兒女們』二:“像有人推著似的,他直往前面跌跌倒倒地走:兩腳仿佛不是踏在地面上,只是臨空飄著的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙樹理『小二黑結婚』一:“有一年春天大旱,直到陰曆五月初三才下了四指雨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
34.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>眞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
簡直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·田子方』:“吾所學者直土梗耳,夫魏眞爲我累耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“<直>本亦作眞,下句同;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
元嘉本此作眞,下句作直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋張耒『夏日』詩:“久判兩鬢如霜雪,直欲樵漁過此生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸平步靑『霞外攟屑·陳侍御奏折』:“臣謂英夷果舍舟而陸,一意北竄,直是自來送死,特恐其不如是之愚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜鵬程『保衛延安』第一章三:“你站在延安城向四面山上望去,直覺得四面都是萬丈高樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
35.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>竟然;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
居然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·食貨志』:“可以爲富安天下,而直爲此廩廩也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『憶昔』詩之一:“犬戎直來坐御床,百官跣足隨天王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元鄭庭玉『後庭花』第三折:“您如今直恁般怕他。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第九章:“老陳連連搖頭:‘想不到!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 想不到地主直這么下流!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
36.通“置”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·備梯』:“城希裾門而直桀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁引王引之云:“直與置同,桀與楬同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言城上之人望裾門而置楬也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『備蛾傅篇』作‘城上希薄門而置楬’是其證。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
37.通“殖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>生息,孳生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓詩外傳』卷七:“是故孝子欲養而親不待也,木欲直而時不待也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
38.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有直不疑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『史記·萬石張叔列傳』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●直】