【漢語大詞典●卉】
<P align=center>【漢語大詞典●卉】<p><br>①[huìㄏㄨㄟˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許貴切,去未,嘵。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許偉切,上尾,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.草的總稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『詩·小雅·四月』:“山有嘉卉,侯栗侯梅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>毛傳:“卉,草也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭箋:“山有善美之草。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“過江諸人,每至美日,輒相邀新亭,藉卉飲宴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸梁章钜『歸田瑣記·曼云先兄家傳』:“<梁曼雲>偶作寫生花卉,以惲南田設色太濃,每以淡遠相勝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.有時也泛稱草木。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈思玄賦〉』:“桑末寄夫根生兮,卉既凋而已育。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>舊注:“卉,草木凡名也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.見“卉汩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
4.見“卉翕”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
5.見“卉煒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
6.古代云南貝幣單位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]