豐碩 發表於 2013-1-15 23:34:28

【漢語大詞典●予】

<P align=center>【漢語大詞典●予】<p><br>
①[yǔㄩˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』余呂切,上語,以。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.賜予;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
給與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·采菽』:“君子來朝,何錫予之?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·修身』:“怒不過奪,喜不過予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“予,賜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·廉頗藺相如列傳』:“秦亦不以城予趙,趙亦終不予秦璧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新五代史·張筠傳』:“筠爲人好施予,以其富,故所至不爲聚歛,民賴以安。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸嚴有禧『漱華隨筆·李孝女』:“官直女,問礎罪當死,餘分別予杖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魏巍『東方』第五部第一章:“人民軍……予敵人以大量的殺傷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.贊許,稱譽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·大略』:“天下之人,唯各特意哉,然而有所共予也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言味者予易牙,言音者予師曠,言治者予三王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·昭公十一年』:“懷惡而討不義,君子不予也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『閑情偶寄·詞曲·結構』:“但觀『琵琶』得傳至今,則高則誠之爲人,必有善行可予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.認爲;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
承認。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·終軍傳』:“偃自予必死而爲之邪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 將幸誅不加,欲以采名也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓上』:“伋則能安”漢鄭玄注:“自予不能及。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.出售。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·國蓄』:“歲適美,則市糶無予,而彘食人食。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『諸子平議·管子六』:“『方言』:‘予,讎也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……『釋文』云:‘售本作讎。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蓋古無售字,即以讎爲之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此文言無予,即無售也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·貨殖列傳』:“歲孰取穀,予之絲漆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
繭出,取帛絮,予之食。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.仇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『方言』卷二:“予、賴,讎也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南楚之外曰賴,秦晉曰讎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.漢代樂名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·曹褒傳』:“『尙書璿璣鈐』曰:有帝漢出,德洽作樂,名予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“予樂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
予②[yúㄩˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』以諸切,平魚,以。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.我。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·湯誓』:“時日曷喪?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 予及汝皆亡!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·襄公二十九年』:“天苟有吳國,尙速有悔予身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“予,我也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『云山詩送正之』詩:“溪窮壤斷至者誰?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 予獨與子相諧熙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸金農『〈冬心先生集〉自序』:“予賦性幽敻,少耽索居味道之樂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>於,在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·仲虺之誥』:“肇我邦予有夏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“始我商家國於夏世。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·遊俠列傳』:“誠使鄕曲之俠,予季次、原憲比權量力,效功於當世,不同日而論矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.連詞,相當於“而”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·衛風·河廣』:“誰謂宋遠,跂予望之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“誰謂宋國遠乎?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 但一跂足而望,則可以見矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·陳風·墓門』:“訊予不顧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.代詞,相當於“之”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·敘傳上』:“昔衛叔之御昆兮,昆爲寇而喪予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引孟康曰:“衞叔武迎兄成公,成公令前驅,射而殺之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
予③[zhùㄓㄨˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』丈呂切,上語,澄。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
夏朝帝名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·夏本紀』:“帝少康崩,子帝予立。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“<予>,音佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『集韻·上語』:“予,夏帝名,通作杼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●予】