豐碩 發表於 2013-1-15 23:05:58

【漢語大詞典●乞】

<P align=center>【漢語大詞典●乞】<p><br>
①[qǐㄑㄧˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』去訖切,入迄,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.求討;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
祈求;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
請求。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·定公二年』:“邾莊公與夷射姑飲酒,私出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>閽乞肉焉,奪之杖以敲之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『郴州祈雨』詩:“乞雨女郞魂,炰羞潔且繁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王讜『唐語林·德行』:“<孫瑴>因春時遊宴歡,忽念溫凊,進狀乞省覲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致沈雁冰』:“可否乞先生便中一查,見示。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.行乞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·雜上十』:“景公睹嬰兒有乞於塗者,公曰:‘是無歸矣!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·盜蹠』:“無異於磔犬流豕,操瓢而乞者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『矯志』詩:“抱璧塗乞,無爲貴寶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.索取。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“乞米”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.貧窮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·后妃傳·明恭王皇后』:“外舍家寒乞,今共爲笑樂,何獨不視?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉有乞宿云。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『晉書』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
乞②[qìㄑㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』丘既切,去未,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.給,給與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·朱買臣傳』:“妻自經死,買臣乞其夫錢,令葬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『戲簡鄭廣文兼呈蘇司業』詩:“賴有蘇司業,時時乞酒錢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王若虛『別家』詩:“誰能置我無饑地,却把微官乞與渠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸錢大昕『十駕齋養新錄·假借乞』:“乞之與乞一字也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>取則入聲,與則去聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.猶被。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第五二回:“李逵乞宋江逼住了,只得撇了雙斧,拜了朱仝兩拜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一本作“吃”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第一回:“端的不知誰家婦女,誰的妻小,後日乞何人占用,死於何人之手?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.始終;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
一直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·靑娥』:“悵悵良久,悲已而恨,面壁叫號,乞無應者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一本作“迄”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.同“氣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>氣,氣味。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『生春』詩之十:“蘂排難犯雪,香乞擬來風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸段玉裁『說文解字注·氣部』:“氣、氣,古今字……又省作乞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.同“氣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>廩餼,官府供給之食。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·雜下二六』:“以世之不足也,免粟之食飽,士之一乞也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
炙三弋,士之二乞也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
苔菜五卵,士之三乞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳則虞集釋引洪頤煊曰:“三‘乞’字皆當作‘氣’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文』‘氣’作‘氣’,‘餼’作‘氣’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此復借‘氣’爲‘餼’,故下云,‘有參士之食’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●乞】