【漢語大詞典●主國】
<P align=center>【漢語大詞典●主國】<p><br>1.古代諸侯國互相聘問,受聘國稱爲“主國”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·司儀』:“主國五積、三問……賓繼主君,皆如主國之禮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·聘義』:“主國待客,出入三積,餼客於舍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.公主的封國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋高承『事物紀原·帝王后妃·主國』:“漢以來,公主所封皆爲邑,無封國者……至睿宗(唐睿宗)女華婉以劉后所生,始封代國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>爾後遂爲常制云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.國都。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『墨子·號令』:“有能入深至主國者,問之審信,賞之倍他候。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁:“主國,國都。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]