豐碩 發表於 2013-1-15 00:30:16

【漢語大詞典●之】

<P align=center>【漢語大詞典●之】<p><br>
①[zhīㄓ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』止而切,平之,章。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.生出,滋長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·之部』:“之,出也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>象艸過屮,枝莖益大,有所之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐灝注箋:“之之言滋也,艸木滋長也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·仲尼弟子列傳』:“公祖句茲字子之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,茲,同“滋”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“之而”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.往;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
至。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄘風·載馳』:“百爾所思,不如我所之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·高后紀』:“足下不急之國守藩,乃爲上將將兵留此,爲諸大臣所疑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“之,往也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『上考功崔虞部書』:“其行道爲學既已大成,而又之死不倦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『兩異人傳』:“之死而不悔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許壽裳』:“頗擬決去府校,而尙無可之之地也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.用;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
取。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·齊策三』:“故物舍其所長,之其所短,堯亦有所不及矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“之,猶用也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『政聞社員大會破壞狀』:“則猶捨重而之輕也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·權修』:“天下者,國之本也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
國者,鄕之本也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
鄕者,家之本也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
家者,人之本也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
人者,身之本也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
身者,治之本也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若等集校:“‘天下者國之本也’等六‘之’均與‘是’同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸唐甄『潛書·悅入』:“蓋人之生也,爲質不齊,而爲疾亦異。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>或之剛之柔,不以相濟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
或好名好利,用心不壹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『程師』:“若然,誰令平以經術大師屈身爲輇材下,縱復受賞,猶之辱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>這;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
這個。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·日月』:“乃如之人兮,逝不古處。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“之人,是人也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『捕蛇者說』:“故爲之說,以俟夫觀人風者得焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張可久『朝天子·讀孝女盧氏傳』曲:“男子狂圖,不養父母,反不如之二女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>林紓『程太宜人六十壽言』:“之三子者,則皆友之矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>他(她,它);</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
他們。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·臯陶謨』:“安民則惠,黎民懷之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國蜀諸葛亮『出師表』:“此悉貞良死節之臣,願陛下親之信之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『三戒·黔之驢』:“驢不勝怒,蹄之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·霍女』:“女啜泣不食,求去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱懼,又委曲承順之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>葉聖陶『窮愁』:“警吏追之,逸其三。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其,他的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·揚權』:“探其懷,奪之威。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋引高亨曰:“之,猶其也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『武王伐紂平話』卷中:“紂王令推上法場,斬之老母。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王士禛『池北偶談·談異五·女化男』:“乃以聘禮還之夫家。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於自稱或對稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·成公三年』:“若從君之惠而免之,以賜君之外臣首,首其請於寡君而以戮於宗,亦死且不朽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏公子列傳』:“臣迺市井鼓刀屠者,而公子親數存之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·外戚傳下·孝成趙皇后』:“帝曰:‘今故告之,反怒爲!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 殊不可曉也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“故以許美人産子告汝,何爲反怒?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指代處所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』:“請京,使居之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·中庸』:“草木生之,禽獸居之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·開塞』:“天地設而民生之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·貨殖列傳』:“淵深而魚生之,山深而獸往之,人富而仁義附焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在定語和中心詞之間,相當於現代漢語的助詞“的”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚上』:“紹復先王之大業。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『師說』:“古之學者必有師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『〈中國小說史略〉序言』:“中國之小說自來無史。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用在主語和謂語之間,取消句子的獨立性。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·西伯戡黎』:“殷之即喪!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 指乃功,不無戮於爾邦?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·衛將軍驃騎列傳』:“自魏其、武安之厚賓客,天子常切齒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『殿中侍御史李君墓志銘』:“宰相武公元衡之出劍南,奏奪爲觀察推官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『且介亭雜文二集·在現代中國的孔夫子』:“孔夫子之在中國,是權勢者們捧起來的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>作爲賓語前置的標志。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·定公十三年』:“富而不驕者鮮,吾唯子之見。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓詩外傳』卷十:“使吾君固壽,金玉之賤,人民是寶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋劉斧『靑瑣高議後集·韓魏公』:“汝誤也,非故也,何罪之有?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·靑鳳』:“見卿如獲異寶,何憎之云!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用以調整音節或表示提頓,沒有實在意義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古代也常用於姓名之間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·正月』:“亦孔之將。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·陳涉世家』:“悵恨久之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·蜀志·諸葛亮傳』:“頃之,又領益州牧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『百喩經·斫樹取果喩』:“此之樹上將生美果。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方苞『左忠毅公逸事』:“久之,聞左公被炮烙,旦夕且死,持五十金涕泣謀於禁卒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公二十四年』:“晉侯賞從亡者,介之推不言祿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·射儀』:“公罔之裘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“之,發聲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“於”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·大學』:“其所親愛而辟焉,之其所賤惡而辟焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“之,猶於也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『說苑·權謀』:“防事之未萌,避難於無形。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·熊廷弼傳』:“遼已轉危爲安,臣且之生致死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“諸”,之於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魏風·伐檀』:“坎坎伐檀兮,寘之河之干兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“禹疏九河,瀹濟漯而注諸海;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
決汝漢,排淮泗而注之江。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·吳太伯世家』:“於是伍員知光有他志,乃求勇士專諸,見之光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“以”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·雜上二六』:“然吾失此,何之有也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>於省吾『雙劍誃諸子新證·晏子二』:“按:之猶以也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·繆稱訓』:“吳鐸以聲自毀,膏燭以明自鑠,虎豹之文來射,猨狖之捷來措。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『許國公神道碑銘』:“大臣不可以暑行,其秋之待。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·立政』:“惟有司之牧夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王引之『經傳釋詞』卷九:“之,猶‘與’也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·文公十一年』:“皇父之二子死焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“皇父與穀甥及牛父皆死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·萬章上』:“得之不得曰有命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『七啟』:“燿神景於中沚,被輕縠之纖羅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“而”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:“玄之又玄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·勸學』:“方其人之習君子之說。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“待而後生,莫之知德;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
待之後死,莫之能怨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“則”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄘風·鶉之奔奔』:“鶉之奔奔,鵲之彊彊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“鶉則奔奔,鵲則彊彊然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公九年』:“東略之不知,西則否矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·功名』:“故民無常處,見利之聚,無之去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢代有之馬宇,明代有之輔。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●之】