豐碩 發表於 2013-1-13 22:49:44

【漢語大詞典●乎哉】

<P align=center>【漢語大詞典●乎哉】<p><br>
1.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表感歎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·憲問』:“子曰:‘賜也賢乎哉!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 夫我則不暇。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·郭泰傳』:“林宗起拜之曰:‘卿賢乎哉!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>因勸令學,卒以成德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表疑問。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王上』:“若寡人者,可以保民乎哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表設問或反詰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十五年』:“將可乎哉?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 殆必不可。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·子罕』:“吾有知乎哉?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 無知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·李法傳』:“鄙夫可與事君乎哉?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 苟患失之,無所不至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明劉基『書善最堂卷后』:“夫立言以明道,而求言於人者,將以正己之所學,言可以苟乎哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸梁章钜『歸田瑣記·鄭蘇年師』:“果爾則編修亦褊人耳,所論撰又足據乎哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表祈使。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送董邵南序』:“董生勉乎哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●乎哉】