豐碩 發表於 2013-1-12 21:54:25

【漢語大詞典●久】

<P align=center>【漢語大詞典●久】<p><br>
①[jiǔㄐㄧㄡˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』舉有切,上有,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“镹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.時間長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·旄丘』:“何其久也,必有以也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·經上』:“久,彌異時也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張純一集解:“久,義與宙同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·齊俗訓』云:‘往古來今謂之宙。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『閔己賦』:“久拳拳其何故兮,亦天命之本宜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第二一回:“玄德久歷四方,必知當世英雄,請試指言之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.舊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·度地』:“常以朔日始出具閱之,取完堅,補弊久,去苦惡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孔子家語·顏回』:“不忘久德,不思久怨,仁矣夫?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.耐久;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
持久。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·輈人』:“軸有三理,一者以爲媺也,二者以爲久也,三者以爲利也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“久,堅刃也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“堅刃則久而不敝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>刃、韌古今字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·誣徒』:“爲之而苦矣,奚待不肖者!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 雖賢者猶不能久。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『富貴貧賤說』:“居富貴而能守者,周公也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在貧賤而能久者,顔回也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.終於,終究。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·班固〈答賓戲〉』:“時暗而久章者,君子之眞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注引項岱曰:“言君子懷德,雖初時未見顯用,後亦終自明達。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.稽留;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
滯留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑下』:“久於齊,非我志也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫奭疏:“久留於齊,非我之志也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·莊公八年』:“何言乎祠兵?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 爲久也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“爲久,稽留之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐權德輿『祇役江西路上以詩代書寄內』詩:“如何久人寰,俛仰學舉措。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.時間的長短。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>他來多久了?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 7.“灸”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>支撐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>睡虎地秦墓竹簡『秦律雜抄』:“工擇榦,榦可用而久以爲不可用,貲二甲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>工久榦曰不可用,負久者,久者謁用之,而貲工曰不可者二甲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·久部』:“久,從後灸之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>象人兩脛後有距也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮』曰:‘久諸牆以觀其橈。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今本『周禮·考工記·廬人』“久”作“灸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“灸猶柱也,以柱兩牆之閒,輓而內之,本末勝負可知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“久爲古文,灸爲今文也……柱,今之拄字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.“灸”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>覆蓋;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
堵塞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·士喪禮』:“夏祝鬻餘飯,用二鬲於西牆下,冪用疏布久之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“久讀爲灸,謂以蓋塞鬲口也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>胡培翬正義:“久,本義訓從後歫之,引伸之則凡歫塞皆曰久。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·既夕禮』:“甒二醴酒,冪用功布,皆木桁久之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“久當爲灸,灸謂以蓋案塞其口。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.“灸”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>灸療,灸灼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>睡虎地秦墓竹簡『封診式·賊死』:“男子丁壯,析色,長七尺一寸,髮長二尺,其腹有久故瘢二所。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊樹達『積微居小學述林·釋久』:“古人治病,燃艾灼體謂之灸,久即灸之初字也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
久②[jiùㄐㄧㄡˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』居又切,去宥,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“镹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
貧窮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·四代』:“願富不久,妨於政。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
久③[yǒuㄧㄡˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“有”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“镹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
『列子·天瑞』:“道終乎本無始,進乎本不久。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張湛注:“久當爲有。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無始故不終,無有故不盡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻集釋引殷敬順『釋文』云:“久音有。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●久】