【漢語大詞典●川】
<P align=center>【漢語大詞典●川】<p><br>①[chuānㄔㄨㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』昌緣切,平仙,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.河流。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『周禮·地官·遂人』:“凡治野,夫間有遂,遂上有徑;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
十夫有溝,溝上有畛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
百夫有洫,洫上有塗;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
千夫有澮,澮上有道;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
萬夫有川,川上有路,以達於畿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“萬夫,四縣之田。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>遂、溝、洫、澮,皆所以通水於川也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋王安石『晩歸』詩:“岸逈重重柳,川低渺渺河。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>陳毅『過太行山書懷』詩:“吁嗟乎!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 黃河東走滙百川,自來表里太行山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.平川,原野。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐崔顥『黃鶴樓』詩:“晴川歷歷漢陽樹,芳草萋萋鸚鵡洲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>前蜀韋莊『山墅閑題』詩:“邐迤前岡壓後岡,一川桑柘好殘陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷六:“莫道男兒心如鐵,君不見,滿川紅葉,盡是離人眼中血。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.道路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>翟強『劉順淸』第三場:“劉順淸,我再走進這一條川,進溝來站定了抬起頭來看。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
4.引申爲旅途。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>見“川資”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
5.四川省的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>見“川鹽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
川②[chuānㄔㄨㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
“巛”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>同“巛”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]