豐碩 發表於 2013-1-12 14:14:01

【漢語大詞典●亞】

<P align=center>【漢語大詞典●亞】<p><br>
①[yàㄧㄚˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』衣嫁切,去禡,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“惡”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“亞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.丑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『十六經·果童』:“夫地有山有澤,有黑有白,有美有亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·亞部』:“亞,醜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>段玉裁注:“此亞之本義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亞與惡音義皆同……衣駕切。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.次;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
次於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示時間或空間的先后。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·士虞禮』:“俎入,設於豆東,魚亞之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“亞,次也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·吳語』:“吳公先歃,晉侯亞之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢張衡『西京賦』:“後宮嬖人、昭儀之倫,常亞於乘輿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『蜀都賦』:“亞以少城,接乎其西。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.低於;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
低。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示等級的高低。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公十九年』:“圭嬀之班,亞宋子而相親也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“亞,次也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐封演『封氏聞見記·圖畫』:“鄭虔亦工山水,名亞於維。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸孔尙任『桃花扇·截磯』:“崑生義氣,不亞敬亭,今日正好借重。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『趙子曰』第三:“趙子曰狠了心把這樣生硬的話向歐陽天風棉軟的耳鼓上刺!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 這一點決心,不亞於辛亥革命放第一聲炮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指低一等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“亞軍”、“亞大夫”、“亞熱帶”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.低矮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『和友封題開善寺十韻』:“亞樹牽藤閣,橫查壓石橋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李昌符『尋僧元皎因贈』詩:“高松連寺影,亞竹入窗枝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.垂;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
低垂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀韋莊『對雪獻薛常侍』詩:“松裝粉穗臨窗亞,水結冰錐簇溜懸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋柳永『柳初新』詞:“東郊向曉星杓亞,報帝里,春來也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸包彬『遊弘濟寺』詩:“娑羅落高陰,傍戶枝柯亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·秋夜』:“有幾枝還低亞著,護定他從打棗的竿梢所得的皮傷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.俯;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
偃俯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『戲題王宰畫山水圖歌』之二:“舟人漁子入浦漵,山木盡亞洪濤風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『望云騅馬歌』:“亞身受取白玉羈,開口銜將紫金勒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋柳永『拋球樂』詞:“弱柳困,宮腰低亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.壓;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
低壓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『上巳日徐司錄林園宴集』詩:“鬢毛垂領白,花蘂亞枝紅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『漁家傲』詞:“葉重如將靑玉亞,花輕疑是紅綃掛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張可久『寨兒令·秋千』曲:“釧鈴瓏響亞紅綿,汗模糊濕褪花鈿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.拂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『紅芍藥』詩:“煙輕琉璃葉,風亞珊瑚朶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐方干『書吳道隱林亭』詩:“橘枝亞路黃苞重,井脈牽湖碧甃深。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李年良『綺羅香·桃園曉行同分虎賦』詞:“甚西風吹亞霜砧,數枝遮浣女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.掩映;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
掩閉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南唐沈彬『金陵雜題』詩之一:“古樹著行臨遠岸,暮山相亞出微煙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明高啟『題朱氏梅雪軒』詩:“聞道君家溪上下,玉蘂瓊英巧相亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『初秋夢故山覺而有作』詩:“遙山已漸隱,村巷亞竹扉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元楊梓『豫讓吞炭』第三折:“見箇矮闊闊堦基,將板門兒亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.居,處。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·少牢饋食禮』:“設俎,羊在豆東,豕亞其北,魚在羊東,臘在豕東。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『〈王文憲集〉序』:“時粲位亞台司。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『天驥呈才賦』:“日馭如親,合亞六龍之列。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳偉業『梅花庵同林若撫話雨聯句』:“職亞成均掌,官同秘院僉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.謂前后依次承接。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隸釋·漢費鳳別碑』:“世德襲爵,銀艾相亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂排列有序。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元白樸『梧桐雨』第三折:“齊臻臻雁行班排,密匝匝魚鱗似亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>黃侃『〈新方言〉後序』:“咸淩亂失次,嘖而不亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.匹敵;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
相當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『梁書·侯景傳』:“<侯景>總攬兵權,與神武相亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第八七回:“綉斧金戈勢相亞,打圍一路無禾稼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『宋遺民詠·龔聖予開』:“同時有龔璛,其名與君亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.幷排;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
依傍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢袁康『越絕書·外傳紀策考』:“吳越爲隣……兩邦同城,相亞門戶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『山枇杷』詩:“亞水依巖半傾側,籠雲隱霧多愁絶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元湯式『哨遍·新建構欄教坊求贊』套曲:“紮磹的亞著肩、疊著脊、傾著囊、倒著産大拚白銀雙鎰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸袁枚『隨園詩話』卷九引施長春『上塚歌』:“富家塚高高傍嶺,貧家塚低低亞畛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.流亞,同類。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『〈兩都賦〉序』:“雍容揄揚,著於後嗣,抑亦『雅』、『頌』之亞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·王機傳』:“<王機>嘗慕王澄爲人,澄亦雅知之,以爲己亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『安丘張母李孺人墓志銘』:“固慧業文人之亞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“稏”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“罷亞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.“婭”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·節南山』:“瑣瑣姻亞,則無膴仕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“兩壻相謂曰亞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.亞細亞洲的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“亞非”、“亞非拉”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亞②[wùㄨˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙』烏故切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“惡”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“亞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
厭惡,憎惡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書乙本『老子·德經』:“天之所亞,孰知其故?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亞③[yāㄧㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』於加切,平麻,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“亞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.象聲詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·東方朔傳』:“伊優亞者,辭未定也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>伊優亞,猶吚唔呀,小兒學語聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶阿,多用在親屬稱呼前,無義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋無名氏『張協狀元』戲文第五出:“亞哥,亞哥,狗膽梳千萬買歸,頭鬚千萬買歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>錢南揚校注:“『歧海瑣談』卷八:‘吾溫方言,凡呼爺、媽、哥、嫂,以“亞”先之;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
兒女弟行以至命名,無不皆然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此之“亞”,猶吳下之言“阿”也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>案:『洛陽伽藍記』卷二‘景寧寺’條:‘吳俗有自呼‘亞儂’,語則“阿傍”。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>可見亞阿之用,由來很古了。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>本戲尙有‘亞公’、‘亞婆’、‘亞娘’、‘亞奴’等稱仿此。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●亞】