豐碩 發表於 2013-1-12 13:07:11

【漢語大詞典●吏】

<P align=center>【漢語大詞典●吏】<p><br>
①[lìㄌㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』力置切,去志,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“叓”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代對官員的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·成公二年』:“王使委於三吏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“三吏,三公也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三公者,天子之吏也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語上』:“王乃使司徒咸戒公卿、百吏、庶民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“百吏,百官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『使官吏淸廉策』:“臣聞爲國者,皆患吏之貪,而不知去貪之道也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
皆欲吏之淸,而不知致淸之由也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『邪溪謝雨文』:“吏能奉法令、治獄訟、督賦斂而已,導和氣,致豊年,則力不能德不及也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指官府中的胥吏或差役。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『玉台新詠·古詩〈爲焦仲卿妻作〉』:“君既爲府吏,守節情不移。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『石壕吏』詩:“暮投石壕村,有吏夜捉人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二二回:“原來故宋時,爲官容易,做吏最難。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.治理;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
爲官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳下』:“夫吏者,理也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐高適『觀李九少府翥樹宓子賤神祠碑』詩:“吾友吏茲邑,亦嘗懷宓公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐皎然『桃花石枕歌送安吉康丞』詩:“君吏桃州尙奇跡,桃州採得桃花石。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指使爲官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·逸民傳·法眞』:“若欲吏之,眞將在北山之北,南山之南矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吏】