豐碩 發表於 2013-1-11 22:27:02

【漢語大詞典●互文】

<P align=center>【漢語大詞典●互文】<p><br>
1.謂上下文義互相闡發,互相補足。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·中庸』“吾說夏禮,杞不足徵也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吾學殷禮,有宋存焉”唐孔穎達疏:“『論語』云:‘宋不足徵也’,此云:‘杞不足徵’,即宋亦不足徵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此云:‘有宋存焉’,則杞亦存焉,互文見義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·儒林傳·司馬筠』:“經傳互文,交相顯發。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『唐詩別裁集·王昌齡<從軍行>之三』“秦時明月漢時關”淸沈德潛注:“備胡築城,起於秦漢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明月屬秦,關屬漢,互文也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指錯綜使用同義詞以避免字面重復的修辭手法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·題目』:“子長『史記』別創八『書』,孟堅既以漢爲書,不可更標『書』號,改『書』爲『志』,義在互文。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸兪樾『古書疑義舉例·錯綜成文例』:“『思齊篇』:‘古之人無斁,譽髦斯士。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……無斁,謂不見厭惡也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
‘譽’與‘豫’通,『爾雅』曰:‘豫,樂也、安也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言其俊士無不安樂也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘豫’與‘無斁’互文見義,無厭惡則安樂可知,安樂則無厭惡可知。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指互有歧義的條文。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐吳兢『貞觀政要·論赦令』:“國家法令……宜令審細,毋使互文。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『論姚文秀打殺妻狀』:“其律縱有互文,在理終須果斷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●互文】