【漢語大詞典●屯難】
<P align=center>【漢語大詞典●屯難】<p><br>1.艱難。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>語本『易·屯』:“彖曰:屯,剛柔始交而難生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝宋謝靈運『撰征賦』:“民志應而願稅,國屯難而思撫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐張說『贈戶部尙書河東公楊君神道碑』:“時逢屯難,勳業成焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.指禍亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『新唐書·戴叔倫傳』:“叔倫勸以屯難未靖,安之者莫先於兵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>康有爲『大同書』乙部第一章:“故屯難之生即繼於乾坤既定之後,吁嗟危哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]