豐碩 發表於 2013-1-11 20:04:08

【漢語大詞典●不偶】

<P align=center>【漢語大詞典●不偶】<p><br>
1.不遇;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王充『論衡·命義』:“行與主乖,退而遠,不偶也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋顏延之『五君詠·嵇中散』:“中散不偶世,本自餐霞人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲命運不好。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『京師哭任遵聖』詩:“哀哉命不偶,每以才得謗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·葉生』:“淮陽葉生者,失其名字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>文章詞賦冠絶當時,而所如不偶,困於名場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●不偶】