豐碩 發表於 2013-1-11 19:51:08

【漢語大詞典●不祥】

<P align=center>【漢語大詞典●不祥】<p><br>
1.不吉利。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·困』:“入於其宮,不見其妻,不祥也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“祥,善也,吉也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不吉,必有凶也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉干寶『搜神記』卷十四:“古徐國宮人娠而生卵,以爲不祥,棄之水濱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十一:“不知爲甚麽心中只覺得悽慘,不捨得你別去,莫非有甚不祥?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜鵬程『在和平的日子里』第一章:“最近兩三天就有一種不祥的兆頭;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
天氣格外悶熱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指爲不吉利的事物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『京本通俗小說·西山一窟鬼』:“一夜見這許多不祥,怎地得個生人來沖一沖?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.不善。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·君奭』:“我亦不敢知曰,其終出於不祥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“言殷紂其終墜厥命,以出於不善之故。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·天志中』:“且夫天下蓋有不仁不祥者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指不善之事或不善之人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·淮陽憲王劉欽傳』:“推原厥本,不祥自博。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“祥,善也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>自,從也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不善之事,從博起也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡琰『悲憤詩』:“海內興義師,欲共討不祥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不祥,指董卓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.死的諱稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷四三七引『廣異記·姚甲』:“郞君家本北人,今竄南荒,流離萬里,忽有不祥,奴當扶持喪事北歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●不祥】