【漢語大詞典●五印度】
<P align=center>【漢語大詞典●五印度】<p><br>即印度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>古印度區劃爲東、西、南、北、中五部,故稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>此種劃分起源甚早,『往世書』中即已有之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐玄奘『大唐西域記·三國』:“五印度之境,周九萬餘里,三垂大海,北背雪山,北廣南狹,形如半月。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷五:“佛法出五印度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦省作“五印”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>梁啟超『知恥學會敘』:“五印毒物,天下所視爲虺命爲鴆,乃徧國種之,徧國嗜之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致增田涉』:“唐時因印度分爲五部分,故稱五印。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“五天竺”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]