【漢語大詞典●下時】
<P align=center>【漢語大詞典●下時】<p><br>謂最晩的時限。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·黍穄』:“三月上旬種者,爲上時;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
四月上旬爲中時;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
五月上旬爲下時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐段成式『酉陽雜俎·肉攫』:“取鷹法,七月二十日爲上時,內地者多,塞外者殊少;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
八月上旬爲次時;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
八月下旬爲下時,塞外鷹畢至矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]