【漢語大詞典●下客】
<P align=center>【漢語大詞典●下客】<p><br>北魏對降將的最低恩遇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦指下等的賓客。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『北史·房法壽傳』:“及歷城、梁鄒降,法壽、崇吉等與崔道固、劉休賓俱至京師,以法壽爲上客,崇吉爲次客,崔、劉爲下客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐盧照隣『宴梓州南亭詩序』:“下客悽惶,暫停歸轡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
高人賞玩,豈輟斯文。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『雍丘逢錢寺丞載陽』詩:“殷勤魏公子,落莫吳王孫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>下客獨垂淚,傷心思舊恩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]